Review: New Year Trip 2015 อุดร-บึงกาฬ-หนองคาย-ชัยภูมิ

[ตูมตาม]

ห่างหายไม่ได้เข้าเว็บไปซะหลายเพลา เพราะติดภารกิจการงานหนักหนาสาหัสจริงๆครับช่วงปลายปี ต่อเนื่องมาปีใหม่แอบหนีไปเที่ยวมา เลยขอมาชดเชยโดยเอา review เล็กๆ สำหรับทริบอีสานเหนือคราวนี้มาฝากกันครับ

 

ตอนที่1 @ อุดรธานี

ทริบปีใหม่ปีนี้แตกต่างจากทุกปี เพราะเบื่อคนเยอะๆเลยเลือกเป้าหมายที่คนน่าจะน้อย และ destination ที่วางไว้คือภูทอก จ.บึงกาฬ และด้วยระยะทางขับรถยาวมาก (พอๆกับขึ้นเชียงราย) เลยวาง route ให้มีการจอดแวะพักหลายที่ จุดแวะพักคืนแรกคือจ.อุดรธานี ออกจากกรุงเทพฯกันแต่เช้า ฟ้ายังไม่สว่างแต่ก็ไม่วายเจอการจราจรที่เหมือนจราจล รถติดตั้งแต่โรงเบียร์ฯ ยาวไปจนถึงสระบุรี กว่าจะไปถึงอุดรฯก็ใกล้เย็นแล้ว พลขับเหนื่อยมากเลยเบี้ยวงานไม่เป็นตากล้องสำหรับวันแรก
ทริบนี้จึงมาเริ่มในตอนเช้าของวันที่ 2 ที่จ.อุดรฯ มาที่อุดรฯ อาหารเช้าต้องมากินไข่กะทะ + ขนมปังยัดไส้ ถ้าจำชื่อร้านไม่ผิดร้านชื่อราชาไข่กะทะ คนเยอะมาก ที่จอดรถก็หายากอีกต่างหาก แต่อาหารอร่อยนอกจากไข่กะทะกับขนมปังยัดไส้แล้วยังมีสตูไก่ สตูซี่โครงหมูก็อร่อยมากมาย
อิ่มอร่อยจากอาหารเช้าก็ต้องแวะไปที่หนองประจักษ์ซักหน่อย แวะไปหาเป็ด เดี๋ยวเขาจะว่ามาไม่ถึงอุดรฯ ถ้าไม่ได้ถ่ายรูปกับเป็ด ซึ่งจริงๆก็ยังงงๆอยู่ว่าเจ้าเป็ดตัวนี้มันมาลอยอยู่ในหนองทำไม เห็นในรีวิว บางทีมีตั้งหลายตัว แต่วันที่ไปเหลือตัวใหญ่อยู่ตัวเดียว
หลังจากเฮฮากับการถ่ายรูปเป็ดแล้วก็เตรียมตัวเดินทางต่อไปยังจังหวัดบึงกาฬต่อไป

อาหารเช้าประจำภาคอีสาน ไข่กะทะ+ขนมปังยัดไส้


กาแฟใส่น้ำตาลก้อนแบบนี้ไม่ได้เห็นมานานแล้ว


มาถ่ายรูปกับเป็ด

[ตูมตาม]

ตอนที่2 @ บึงโขงหลง + น้ำตกเจ็ดสี

หลังจากเฮฮากับน้องเป็ดที่หนองประจักษ์แล้ว ชาวคณะอันประกอบด้วยคน 9 ลิง 8 ก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่จ.บึงกาฬ
ทริบนี้ต้องบอกเลยว่าเป็นทริบที่มีการวางแผนการเที่ยวน้อยที่สุด คือกำหนดแค่จุดพักค้างคืน และเป้าหมายหลักคือภูทอก เท่านั้น ที่เที่ยวอื่นๆไม่ได้ plan อะไรเลย เพราะไม่มีเวลา
ก่อนออกจากอุดรฯ กำหนดจุดหมายไว้ว่าจะไปน้ำตกเจ็ดสีกันก่อน เพราะไป highlight ของจ.บึงกาฬ จึงใช้เส้นทางผ่านจ.สกลนคร เพราะจะผ่านน้ำตกเจ็ดสีก่อนถึงตัวจังหวัด กะไว้ว่าจะไปกินข้าวเที่ยงแถวทางเข้าน้ำตก คิดเอาเองว่าน่าจะมีพวกร้านไก่ย่างส้มตำอยู่แถวนั้นเหมือนน้ำตกทั่วๆไป
แต่ระหว่างทางได้รับข้อมูลจากคนพื้นที่ว่าน้ำตกเจ็ดสีช่วงนี้ไม่มีน้ำ ต้องมาช่วงหน้าฝน น้ำตกไม่มีน้ำไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่ปัญหาใหญ่คืออาหารกลางวัน เพราะถ้าน้ำตกไม่มีน้ำ คนก็ไม่มาเที่ยว พวกร้านค้าก็ไม่มาขาย เลยต้องปรับแผนกันระหว่างขับรถนี่แหละ
พอดิบพอดีกับเห็นป้ายบึงโขงหลง เคยอ่านใน pantip ว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยวหนึ่ง มีร้านอาหารอยู่ริมบึง เลยชวนชาวคณะเลี้ยวเข้าไป ช่วงแรกๆเห็นเพิงร้านอาหารแต่ปิดหมด สงสัยไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยว ต้องเลยทางเข้าแรกมาอีกหน่อย มีดงร้านอาหารย่อมๆ 4-5 ร้าน เปิดอยู่ มีรถจอดอยู่บ้างไม่มาก เลยแวะกันที่นี่แลย จากที่ไม่อยู่ในแผน กลับเป็นที่ๆเด็กๆได้เล่นน้ำกันสนุกสนาน ไม่ใช่แค่พวกเด็กๆเราสนุกนะ คนที่มาทานอาหารนั่งมองดูเด็กกลุ่มนี้เล่นน้ำ นั่งหัวเราะกันทั้งร้าน
หลังจากสนุกสนานกับการเล่นน้ำมาพอสมควร ก็เคลื่อนขบวนกันต่อ ไปแวะที่น้ำตกเจ็ดสีตามแผน ถึงจะไม่มีน้ำให้เล่น แต่ไหนๆก็มาแล้ว ก็ขอแวะซะหน่อย หลังจากได้เดินจนถึงน้ำตกชั้นบนสุดแล้ว ต้องบอกเลยว่าถ้าน้ำเยอะๆ เดินไม่ถึงชั้นบนสุดแน่ๆ เพราะช่วงน้ำเยอะทางเดินทั้งหมดจะมีน้ำไหลผ่าน ต้องเดินลุยสายน้ำตกขึ้นไป แถมที่นี่เสี่ยงมากกับน้ำป่าอีกด้วย ตามทางเดินจะเห็นซากขอนไม้ที่น้ำป่าพัดลงมาน่ากลัวทีเดียว

น้องปาหนูขาว ยานประจำกายพาไปทุกที่ทั่วไทย


ภาพรวมหมู่ผู้บัญชาการ ณ บึงโขงหลง จ.บึงกาฬ


มาอีสาน อาหารที่ขาดไม่ได้คือปลาเผากะส้มตำ




เมื่ออิ่มหนำสำราญกันแล้ว เด็กน้อยก็เริ่มรุกรานลงไปในน้ำ


ส่วนเด็กน้อยนี้บอกว่าไม่อยากลงน้ำ กลัวเปียก กลัวหนาว


และนี่คือสภาพในอีก 15 นาทีให้หลัง




ณ น้ำตกเจ็ดสี จ.บึงกาฬ




ณ น้ำตกเจ็ดสีชั้นที่ 1 ถ้าเป็นช่วงน้ำเยอะ บริเวณนี้จะมีน้ำไหลผ่านบนลานหินทั้งหมด




ถ้าเป็นช่วงน้ำเยอะคงเดินยากพอสมควร เพราะบนลานหินจะมีหลุมบ่อลึกบ้างตื้นบ้าง ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง เต็มไปหมดเลย ลองนึกว่าหลุมๆพวกนี้มีน้ำไหลผ่าน เวลาเดินคงต้องคอยมองตลอดว่าหลุมอยู่ตรงไหน




เดินต่อไปเรื่อยๆขึ้นน้ำตกชั้น 2 ตลอดทางจะมีเชือกให้จับ ที่ต้องมีเชือกเพราะถ้าเป็นหน้าน้ำ จะต้องดึงเชือกเดินลุยน้ำตกขึ้นมา






เดินมาไม่ไกลก็มาถึงชั้น 2 กันแล้ว


ต่อไปก็ชั้น 3 ชั้นสุดท้ายละ เดินไม่ไกลครับน้ำตกนี้ แต่ถ้าอยากจะให้สวยต้องมาหน้าน้ำ ที่เดินมาตลอดทางนี่ต้องลุยน้ำตกมา (ก็ไม่ง่ายนะ)




ถ้ามาช่วงหน้าน้ำ หน้าผาที่เห็นทั้งหมดจะมีน้ำไหลลงมา น่าสพรึงมากขอบอก

[ตูมตาม]

ตอนที่3 @ บึงกาฬ

หลังจากเล่นน้ำเฮฮา ณ บึงโขงหลง และ mini เดินทางไกล ณ น้ำตกเจ็ดสีกันแล้ว ก็เดินทางกันต่อมายังตัวจังหวัดบึงกาฬ จังหวัดน้องใหม่ล่าสุดของเมืองไทย เป็นจังหวัดเล็กๆ ตัวจังหวัดอยู่ติดริมแม่น้ำโขง มีถนนหลักแค่ 2 เส้น เส้นนึงเป็นถนนใหญ่ เชื่อมต่อระหว่างถนนสายที่ผ่านมาจากจ.สกลนคร กับอีกเส้นที่มาจากจ.หนองคาย มาบรรจบกันที่ 4 แยกหลักหน้าเมือง ส่วนอีกเส้นเป็นเส้นเลียบแม่น้ำโขง บรรยากาศคล้ายๆกับเชียงคาน แต่คนน้อยกว่ามาก และไม่ได้มีตลาดถนนคนเดินเยอะแยะเหมือนเชียงคาน ดูสงบกว่า แต่ก็เริ่มมีร้านเหล้า บาร์มาเปิดกันแล้ว และทราบข่าวมาว่าจะมีสะพานมิตรภาพไทย-ลาวที่นี่ด้วย หลังสะพานความน่ารักของการเป็นเมืองเล็กๆคงหายไป กลายเป็นเมืองท่าการค้าเหมือนหนองคาย
ที่นี่เราพักกันที่ละอองภิรมย์ เป็นโรงแรมเล็กๆ แต่แบบบ้านเก่าๆ ทีแรกนึกว่าเอาบ้านเก่ามาทำ แต่คุยกับเจ้าของโรงแรมถึงได้รู้ว่าเป็นอาคารที่สร้างขึ้นมาใหม่ แต่ตกแต่งแนวบูติคย้อนยุคเอาไม้เก่ามาทำฝาผนังให้ดูเป็นบ้านเก่า
โรงแรมก็ดูน่ารักมีสไตล์ดี แต่ห้องพักและการจัดวางพื้นที่ภายในดูขัดๆไม่ค่อยสมส่วนซักเท่าไหร่ ห้องพักค่อนข้างไปทางเล็ก การจัดวางพื้นที่ไม่ค่อยดีนัก รวมถึงห้องน้ำที่จัดวางพื้นที่แปลกๆ ใช้งานไม่ค่อยสะดวก คุยกับเจ้าของถึงได้ทราบว่าเจ้าของไม่มีความรู้ในเรื่องการออกแบบเลย พึ่งพาสถาปนิกออกแบบอย่างเดียว ผู้รับเหมาทิ้งงานไปหลายเจ้า กว่าจะสร้างเสร็จก็ต้องปรับแบบโน่นทีนี่ทีจนยุ่งเหยิงและไม่ลงตัวอย่างที่เป็นพนักงานที่นี่ก็ดูขรึมๆ ไม่ค่อยมีรอยยิ่มแบบที่โรงแรมบูติคควรจะมี
เนื่องจากมาถึงค่อนข้างเย็นแล้ว เสียเวลากับการดูและจัดแบ่งห้องพักอยู่พอสมควรเพราะเด็กๆอยากนอนด้วยกัน เลยต้องจัดสรรห้องกันใหม่กว่าจะลงตัวเล่นซะมืด อาหารเย็นสำหรับเด็กๆเลยจัดให้กินกันในที่พัก ส่วนพ่อแม่ออกไปหาร้านข้างนอกกิน (ไม่ใช่อะไรนะ ครือว่าในที่พักมีอาหารจำกัด ไม่พอสำหรับคณะเราทั้ง 17 คน)
ร้านแนะนำร้านแรกชื่อเสวย เดินไปจากที่พักไม่ไกล แต่พอเดินไปถึงปรากฏว่าร้านปิด วันนี้มีคนมาเหมาไปจัดโต๊ะจีน และไปร้านแนะนำร้านที่สองชื่อร้านหงายหลัง
ร้านนี้จริงๆตอนขับรถเข้ามาก็ผ่าน ผมเห็นชื่อร้านก็งงๆว่าทำไมต้องชื่อหงายหลัง อร่อยจนหงายหลัง? หัวเราะจนหงายหลัง (มีตลกมาเล่นหรือไร)? หรือเมาจนหงายหลัง? จะหงายหลังเพราะอะไรไม่รู้ แต่ที่ขับผ่านเห็นร้านนี่ไม่มีคนนั่งในร้านแม้แต่คนเดียว แล้วมันจะอร่อยได้ไงฟระ
แต่ไม่มีมีทางเลือก พอเดินไปถึงร้านจึงรู้ว่า ไอ้หน้าร้านที่เห็นหนะ ไม่ใช่ที่นั่ง มันเป็นแค่หน้าร้านบอกว่าร้านอยู่ตรงนี้เท่านั้น ส่วนที่นั่งเดินลงจากถนนไปนั่งอยูริมแม่น้ำเลย ได้บรรยากาศดีไปอีกแบบ ร้านนี้ลูกค้าเยอะ สั่งอาหารต้องรอหน่อย ใจร้อนสั่งเยอะพาลกินไม่หมด (ใช่ปะพี่โอสี่จาน) 5555
ระหว่างทานอาหารมีพลุจุดให้ดูด้วย ยังไม่ถึงปีใหม่ไม่รู้จุดพลุทำไร มาถึงบางอ้อตอนกินเสร็จแล้วเดินผ่านแถวๆที่จุด เป็นงานเลี้ยงสมาคมศิษย์เก่าโรงเรียนอนุบาล !!!!!! มีนายกสมาคมด้วยนะจะบอกให้

จากน้ำตกเจ็ดสี มุ่งหน้าเข้าบึงกาฬ ที่พักของเราเป็นโรงแรมเล็กๆ บูติครีสอร์ท




มื้อเย็นเราไปกินกันที่ร้าน "หงายหลัง" ที่นั่งกินอยู่ริมน้ำโขง (ตัวร้านอยู่บนถนน) วันนี้ที่บริเวณใกล้เคียงมีจัดงานและมีการจุดพลุ เลยได้ถ่ายพลุ แต่ถ่ายแบบไม่มีขาตั้งกล้อง เลยได้มาแค่นี้แหละครับ

[ตูมตาม]

ตอนที่4 @ ตลาดไทย-ลาว จ.บึงกาฬ

เช้าวันรุ่งขึ้น ณ บึงกาฬ วันนี้ตามหมายกำหนดการณ์เราจะไปที่ภูทอกกัน แต่วันนี้ตรงกับวันอังคาร ซึ่งเป็นวันที่มีตลาดไทย-ลาว (มีทุกวันอังคารและศุกร์) เป็นตลาดเช้าที่มีพ่อค้าแม่ค้าทั้งไทยทั้งลาวมาตั้งตั้งแผงขายกันยาวตามถนนหน้าตลาดเทศบาล จังหวะแบบนี้ย่อมไม่พลาดที่จะตื่นแต่เช้าไปชมตลาดกันซักหน่อย
ข้อมูลเกี่ยวกับตลาดไทย-ลาวนี้ผมไม่ได้หามาเลย รู้แค่ว่าเปิดวันอังคารกับศุกร์ อยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ แต่อ่านข้อมูลคร่าวๆทราบว่าไม่ไกลจากตลาดเทศบาล เลยไปที่ตลาดเทศบาลกันก่อน กะว่าจะหาอาหารเช้ากินที่ตลาดเทศบาล แล้วค่อยไปถามทางไปตลาดไทย-ลาวอีกที
ตื่นกันมาแต่เช้า มีผมเป็นพลขับ กับ 3 ผู้บัญชาการ และลิงอีก 1 ตัวติดสอยห้อยตามมาด้วย ไปหาอาหารเช้ากินกันที่ตลาดเทศบาล ไปถึงก็มีของขายพอสมควร แต่ไม่มากนัก ทั้งๆที่ตัวอาคารของตลาดก็ดูใหญ่ดี ถามแม่ค้าเลยรู้ว่าตลาดเทศบาลนี่เป็นตลาดเช้ามาก คือมาขายกันตั้งแต่ตี2ตี3 ตลาดวายประมาณ 7 โมง เราไปถึงตอน 6 โมงกว่าๆ พอมีของขายบ้างแต่ไม่มากแล้ว
อิ่มกับอาหารเช้าแล้วก็ไปต่อกันที่ตลาดไทย-ลาว ถามข้อมูลจากชาวบ้านปรากฏว่าตลาดไทย-ลาวเป็นตลาดสาย เริ่มขายกันประมาณ 7-8โมง ไปวายเอาประมาณ 11โมง เวรกรรม... เราดันมาตอน 6 โมงกว่าๆ อยู่ตรงกลางระหว่างตลาดเทศบาลวาย กับตลาดไทย-ลาวยังไม่เปิดซะนี่ แต่ไหนๆก็มาแล้ว ก็ไปดูซะหน่อย คิดว่าคงมีพ่อค้าแม่ค้ามาเริ่มตั้งแผงกันบ้างหละ
ตลาดไทย-ลาว อยู่บนถนนเส้นขนานกับถนนเลียบแม่น้ำ พ่อค้าแม่ค้าจะมาตั้งแผงกันริมถนน เนื่องด้วยรถไม่ค่อยมีคงไม่ได้ปิดเป็นถนนคนเดิน เพราะยังมีรถสามล้อและแมงกะไซด์วิ่งไปมาอยู่ สินค้าที่ขายส่วนใหญ่ก็เป็นพวกอาหาร ผักสด ของใช้ในบ้าน และเสื้อผ้า ส่วนชาวลาวส่วนใหญ่จะเอาของป่ามาขาย เสียดายที่มาเช้าเกินพวกพ่อค้าที่เอาของป่าพวกหน่อไม้ กล้วยไม้ป่ายังไม่มา เท่าที่เห็นมีแต่พวกขายสมุนไพร กับของแปลกๆ ที่ผมก็ไม่รู้ว่ามันเอาไปทำอะไร
ผู้บัญชาการทั้ง 3 เดินซื้อผักสดไว้ไปถวายวัดที่ภูทอก ซื้อกันมาเยอะพอสมควร ยิ่งไปบอกแม่ค้าบางเจ้าว่าจะเอาไปถวายพระ แม่ค้าจัดการแถมมาให้อีก นัยว่าร่วมทำบุญด้วยคน ส่วนเด็กน้อยก็เดินดูของเล่นไปเรื่อยเปื่อย ส่วนผมนอกจากจะเป็นพลขับ ตากล้อง แล้วก็ยังต้องเป็นคนแบกหามอีกหนึ่งตำแหน่ง
หลังจากเยี่ยมชมตลาดกันแล้วก็กลับมาที่พักเตรียมตัวไปปฏิบัติภาระกิจพิชิตใจที่ภูทอกกันต่อไปคร้าาาาบ

ณ ตลาดเทศบาล มาตอนตลาดใกล้วาย (6โมงเช้าที่นี่ตลาดเขาจะวายแล้ว...งง) แม่ค้าใส่ถุงรอไว้เลย


เด็กน้อยเพียง 1 เดียวที่ยอมตื่นเช้าออกมาเดินตลาดด้วยกัน เพราะความอยากกินตับไก่ปิ้งแท้ๆ


แขกร่วมโต๊ะอาหารเช้าผู้ไม่ได้รับเชิญ


ตลาดไทย-ลาวยามเช้า คนยังไม่เยอะ พ่อค้าแม่ค้ายังมาไม่มาก




พ่อค้าแม่ค้าลาวนิยมเอาสมุนไพรมาขาย ดูเอาละกันว่ามันเป็นสมุนไพรอะไรบ้าง (ผมก็ไม่รู้หรอก)




อันนี้เปลือกไม้อะไรซักอย่าง แม่ค้าบอกว่าเอาไว้กินกับหมากพลู


มีของแปลกๆมาวางขายด้วย ไม่รู้คืออะไร มีอยู่หลายร้านเหมือนกัน






หนูป่าก็มีขายนะ มาเป็นตัวๆแบบนี้เลย


เหล่าผบ. ช็อบผักสดเตรียมไปทำบุญถวายพระที่วัดภูทอก




เวลามีไม่มาก ร่ำลาตลาดไทย-ลาวกันไปกับบรรยากาศยามเช้า พระอาทิตย์ขึ้นแบบนี้


กลับที่พัก เตรียมพร้อมออกเดินทางกันต่อ

[ตุ้ย THEPBURI]

พี่ตาม ไปเที่ยวบ้านผมตอนไหนเนี่ย ภูทอก บึงโขงหลง

[ตูมตาม]

ตอนที่ 5 @ วัดภูทอก จ.บึงกาฬ

และแล้วก็มาถึงจุดหมายของทริบนี้ซะที วัดภูทอก หรือที่มีชื่อเต็มๆว่าวัดเจติยาคิรีวิหาร มาถึงก็ทำบุญถวายข้าวสาร ผักสด น้ำ และหมวกไหมพรมที่เตรียมกันมาก่อนเลย พระท่านรับประเคนเฉพาะน้ำและหมวก ส่วนอาหาร ข้าวสาร ผักสด เรายกไปให้ที่โรงครัว เด็กๆน่ารักมาก ช่วยกันแบกไปโรงครัว
จากนั้นก็เริ่มภาระกิจพิชิตใจ เดินขึ้นภูทอกกัน ที่ภูทอกมีทั้งหมด 7 ชั้น ชั้น1-5 เป็นบันไดขึ้นชันยาว มีต้องมุดรูมุดถ้ำเป็นบางช่วงเป็นช่วงทดสอบสมรรถภาพร่างกาย ที่ชั้น 5 มีคล้ายลานศาลาวัด อยู่ในซอกถ้ำ สามารถนั่งพักเหนื่อยได้ และมีพุทธวิหารที่ต้องเดินข้ามสะพานไม้เล็กๆข้ามหน้าผาสูง พอให้ได้เสียวเป็นการวอร์มอัพ ภาระกิจพิชิตใจเริ่มต้นขึ้นที่ชั้น 6 (จริงๆชั้น 5 ก็มีทางเดินแบบชั้น 6 แต่ไม่ได้เดินไป ยังเสียดายอยู่)
ขอบอกไว้ก่อนว่าผมเองไม่ได้เป็นคนกลัวความสูงถึงขนาดขาแข็งก้าวไม่ออกอะไรประมาณนั้น แต่ก็ไม่ได้ชื่นชอบความสูงซักเท่าไหร่
การเดินบนชั้น 6 ภูทอก เป็นการเดินที่ทำให้รู้เลยว่าการบังคับให้จิตมีสมาธิ ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่มโน นี่เป็นยังงัย เพราะการเดินที่ชั้น 5 หรือชั้น 6 ที่ภูทอกนี้ถ้าจิตไม่นิ่ง มโนฟุ้งซ่านละก็ มีขาแข็งก้าวไม่ออกแน่ๆ
เดิมทีผมคิดว่าอยากจะเดินไปหามุมถ่ายรูปสวยๆไปด้วย แต่เอาเข้าจริง สารภาพเลยครับขามันไม่ยอมหยุด รีบเดินให้ผ่านช่วงสะพานไม้แล้วไปพักหายใจช่วงที่เป็นพื้นหิน รูปที่ถ่ายออกมาแสงฟุ้งไปหมด ไม่กล้าหยุดปรับกล้องครับ ตั้ง Auto แล้วกดรัวอย่างเดียว
ผ่านชั้น 6 มาด้วยการเดินที่จดจ่อแต่เฉพาะก้าวข้างหน้า ไม่สนใจว่าข้างหน้าเกิน 1 ก้าวต่อไปเป็นอะไร ไม่สนใจวิวทิวทัศน์ พยายามไม่มองลงไปข้างล่าง บังคับให้จิตจดจ่ออยู่แค่ก้าวต่อไปจนผ่านมาได้ทั้งรอบชั้น 6
ต่อไปเป็นชั้น 7 ไม่น่ากลัวแล้ว เพราะไม่ได้เป็นสะพานไม้แต่ชั้น 7 นี่เป็นป่าค่อนข้างรก ถ้าใครจะมาเดินแนะนำให้มีผู้นำทางมาด้วย เพราะข้างบนนี้ไม่มีป้ายบอกทางใดๆทั้งสิ้น เหมือนเดินหลงอยู่ในป่า ยังดีที่เรามีพี่เล็กคนพื้นที่เป็นคนนำทางเลยได้เดินจนครบรอบ ไปจนถึงจุดชมวิวที่ชั้น 7 ที่สามารถมองลงมาเห็นเจดีย์ของวัดที่อยู่เบื้องล่าง
เสร็จสิ้นกันไปสำหรับภาระกิจพิชิตใจในครั้งนี้ รวมเวลาเดินทั้งหมดเกือบ 3 ชั่วโมง ยังเสียดายที่ไม่ได้เดินรอบชั้น 5 และเสียดายที่ไม่ได้หามุมถ่ายรูปงามๆ หากมีโอกาสจะกลับมาแก้ตัวใหม่อีกครั้ง
หลังจากสมาชิกลงมากันครบแล้ว เวลาก็คล้อยไปบ่ายแล้ว ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องกันเลย เดินอยู่ข้างบนไม่รู้สึกหิวเลย พอเท้าแตะพื้นเท่านั้นกระเพาะทำงานทันที เราไปหามุมร่มๆเย็นๆ ปูเสื่อนั่งล้อมวงกินไก่ทอด ข้าวเหนียว ส้มตำ ที่พี่ทอง (แม่บ้านบ้านพี่โอ เป็นคนบึงกาฬ) ยกครัวมาทำให้ถึงที่ ไม่ต้องไปหาร้านกินที่ไหน เป้นการกินข้าวที่อร่อยและได้บรรยากาศมากๆ
หลังจากอิ่มหนำสำราญกันแล้ว ก็เคลื่อนขบวนกันต่อ แต่มีการเปลี่ยนแผน จากเดิมที่คิดว่าจะพาไปเที่ยวที่น้ำตกภูถ้ำพระ ต้องยกเลิกไปเพราะดูจากสภาพสมาชิกแล้วไม่น่าจะไหว จึงเดินทางกลับที่พัก พักผ่อน เรานอนอีก 1 คืน จากนั้นรุ่งขึ้นเตรียมตัวเดินทางต่อไปหนองคายกันละคร้าาาาาบ

มาถึงแล้ว วัดภูทอก ที่เห็นเป็นภูเขาด้านหลังคือที่ๆเราจะไปเดินกันละ


ก่อนอื่นมากราบพระ ทำบุญถวายข้าวของกันก่อน






เด็กๆช่วยกันแบกข้าวสาร อาหารแห้ง ผักสดไปที่โรงครัว




เริ่มภาระกิจพิชิตใจ เดินรอบภูทอกกัน






ทางเดินช่วงแรก ชั้น 1-5 เป็นบันไดเดินขึ้นกันแบบยาวๆ มีมุดรูมุดซอกหินกันเล็กน้อย












มาถึงชั้น 5 กันละ เป็นเหมือนลานศาลาการเปรียญ นั่งพักเหนื่อยกันได้แบบสบายๆ


วิวจากชั้น 5


ก่อนขึ้นชั้น 6 เราไปกันที่พุทธวิหารกันก่อน










มาถึงทางเข้าของพุทธวิหาร เป็นชะง่อนผายื่นออกไป ตัววิหารเป็นศาลาเล็กตั้งอยู่บนยอดภูเล็กๆที่แยกออกไปจากตัวภูทอก ต้องข้ามสะพานไม้ข้ามหน้าผาไป วิวด้านล่างสะพานไม่กล้าถ่าย ตากล้องขาสั่นขอรับ










จากพุทธวิหารมองกลับไปที่ภูทอก จะเห็นทางเดินของชั้น 6 ที่เราจะไปเดินกัน


ไปชั้น6 กันเลย


























ครบรอบที่ชั้น 6 ซักที


ก่อนขึ้นชั้นเจ็ด มีที่พระพุทธรูปตั้งอยู่ ด้านบนผนังหินมีข้อความเขียนไว้ว่าเป็นเศียรของพญานาค ผมก็ยังดูไม่ออก แต่มีบางคนบอกว่าดูออกว่าเป็นเศียรพญานาคนะ ถ้าใครดูออกบอกด้วยนะ


มาต่อที่ทางเดินขึ้นชั้น7 อย่าเรียกว่าเดินเลย เรียกว่าปีนจะเหมาะกว่า


ขึ้นไปเดินวนรอบชั้น 7 อีกรอบจนมาถึงจุดสุดท้ายแล้วครับ จุดชมวิวที่ชั้น 7




เมื่อครบทั้งหมดก็เดินลงละครับ บันไดตอนขึ้นชันมาก เดินแล้วเหนื่อย พอตอนลงไม่เหนื่อยแต่ทรมานเข่าน่าดู


บอกลาภูทอกกับวิวสวยๆที่ชั้น 5 กันอีกซักรูป


หลังจากเดินกันมา 3 ชั่วโมง ลงมาถึงพื้นก็หิวกันละ เปิดวงนั่งกินกันใต้ร่มไม้ได้บรรยากาศฝุดๆ










เราไม่ได้กินในร้านอาหารนะครับ แต่มีพี่แม่บ้านของเพื่อนเป็นคนบึงกาฬ ยกครัวมาทำให้ถึงที่


ลาจากภูทอก กลับมาที่ตัวจังหวัดบึงกาฬ วันนี้เรานอนค้างที่นี่อีกคืน พอมีเวลาเลยไปเดินเล่นริมโขง

[ตูมตาม]

พี่ตาม ไปเที่ยวบ้านผมตอนไหนเนี่ย ภูทอก บึงโขงหลง

ไปมาเมื่อช่วงปีใหม่ครับ เพิ่งรู้ว่าบ้านพี่ตุ้ยอยู่ที่นี่นะ  เป็นอีกหนึ่งจังหวัดที่ประทับใจมากครับ ชอบมาก ถ้ามีโอกาสจะไปเยี่ยมอีก แต่ขับรถไกลใช้ได้เลยอะ 

[ตูมตาม]

ตอนที่6 @ ภารกิจไหว้พระ 3 วัด 1 ศาลา บอกลาปีเก่า

วันนี้วันส่งท้ายปีเก่า พวกเราก็ถึงเวลาบอกลาบึงกาฬ เพื่อเริ่มต้นเดินทางกลับกรุงเทพ สำหรับวันนี้จุดหมายเราจะไปแวะพักที่หนองคาย ระหว่างทางจัดแผนไหว้พระบอกลาปีเก่า เตรียมรับปีใหม่กับภารกิจไหว้พระ 3 วัด 1 ศาลา ตามเส้นทางบึงกาฬ-หนองคาย
สำหรับวัดแรกเราไปกันที่วัดป่ากรรมฐาน กราบหลวงปู่ทองพูล โชคดีมากที่วันนี้หลวงปู่ท่านไม่มีกิจนิมนต์ และสามารถให้ญาติโยมเข้าไปกราบขอพรได้ หลวงปู่ท่านอายุมากแล้วญาติโยมที่จะเข้าไปกราบต้องมี mask ปิด และต้องล้างมือให้สะอาด ทางวัดมีบริการเจลล้างมือและmask ปิดปากให้ฟรี เป็นศิริมงคลเอาฤกษ์เอาชัยส่งท้ายปี ได้กราบหลวงปู่ พร้อมรับศึลรับพร รับน้ำมนต์กันทั้งคณะ
วัดที่ 2 อยู่ห่างไปจากวัดหลวงปู่ทองพูลไม่ไกล เราไปแวะกราบพระและเยี่ยมชมจุดท่องเที่ยวกันที่วัดอาฮง สำหรับจุดท่องเที่ยวที่นี่คือแก่งอาฮงที่ว่ากันว่าเป็นจุดที่ลึกที่สุดของแม่น้ำโขง มีความลึกกว่า 200 เมตร จนถูกเรียกว่าสะดือแม่น้ำโขง ณ จุดนี้จริงๆก็มองไม่เห็นอะไรมาก เพียงแต่กระแสน้ำในแม่น้ำโขงบริเวณนี้จะมองเห็นเป็นกระแสน้ำวน ถ้าในช่วงหน้าน้ำน้ำจะวนแรงมาก แต่ตอนนี้เป็นหน้าแล้ง ก็เห็นน้ำวนพอสมควรไม่มากนัก กราบพระประธานวัดอาฮงแล้วไปลุยกันต่อ
วัดที่ 3 เดินทางกันยาวหน่อย ขับรถจากบึงกาฬจนเข้าตัวเมืองหนองคาย ไปกราบพลวงพ่อพระใส พระคู่บ้านคู่เมืองจังหวัดหนองคาย ที่วัดโพธิ์ชัย เนื่องจากวันนี้เป็นวันส่งท้ายปี และที่วัดโพธิ์ชัยก็เป็นวัดใหญ่ในเมืองหนองคายจึงมีผู้คนเข้ามากราบหลวงพ่อพระใสกันมาก แต่ก็ไม่ถึงกับเบียดเสียดกันเหมือนวัดใหญ่ๆในจังหวัดอื่นๆ
เสร็จสิ้นภาระกิจไป 3 วัดก็มาต่อกันที่สุดท้ายที่ศาลาแก้วกู่ ที่นี่เหมือนพิพิธภัณฑ์ที่โชว์การปั้นพระหรือเทวรูปขนาดใหญ่มากกว่า พระแต่ละองค์สูงมาก ที่นี่จะมีพระรูปปางต่างๆเยอะมาก พร้อมทั้งมีพุทธประวัติจารึกไว้สำหรับปางต่างๆด้วยว่ามีที่มาที่ไปอย่างไร เดินอ่านดูก็เพลินๆดี เหมือนหลุดเข้ามาในสมัยพุทธกาล เดินอ่านพุทธประวัติพร้อมชมองค์พระที่ปั้นตามจินตนาการของผู้สร้าง
เสร็จสิ้นวันส่งท้ายปีเก่า เราเข้าที่พักกันช่วงบ่ายๆ ที่พักที่นี่ใหม่และสะอาดมาก และที่คาดไม่ถึงคือมีสระว่ายน้ำด้วย เด็กๆก็เลยลงเล่นน้ำกันสนุกสนาน คณะผู้บัญชาการไปเดินเที่ยวที่ตลาดท่าเสด็จ โดยมีเพื่อนผู้บัญชาการมารับไป พลขับจึงขอปลึกวิเวกมานั่งจิบเบียร์เย็นๆ ชิลๆ พักผ่อน ก่อนที่จะไปทานอาหารเย็นส่งท้ายปีกันที่ร้านอาหารริมแม่น้ำโขง ได้เดินถ่ายรูปวิวสะพานมิตรภาพไทย-ลาวยามเย็นมาฝากกัน
สำหรับวันนี้รูปถ่ายน้อยไปบ้าง เพราะเมื่อยล้าจากการแบกกล้องขึ้นภูทอก วันนี้เลยไม่ค่อยได้แบกกล้องเดินนะนะ

ยามเช้าพระอาทิตย์ขึ้น ณ ริมโขง จ.บึงกาฬ


ตื่นแต่เช้า ชวนเจ้าลูกชายออกมาวิ่งออกกำลังกายที่ลานกีฬา เจอหมาตัวใหญ่โดดกอด ที่แท้เจ้าลูกชายแอบซุกขนมอยู่ในกระเป๋า หมามันคงได้กลิ่นกระโดดกอดขอขนมกิน


ขากลับจากลานกีฬา แวะตลาดเทศบาลซื้ออาหารเช้าฝากชาวคณะ




มากันที่วัดแรก วัดหลวงปู่ทองพูล หลวงปู่ที่เป็นที่นับถือของชาวบึงกาฬ โชคดีหลวงปู่อยู่วัดพอดี ได้กราบท่านพร้อมรับน้ำมนต์ รับศีลรับพรเตรียมต้อนรับปีใหม่




จากนั้นมาที่วัดที่ 2 วัดอาฮง การดูแก่งอาฮง ที่ถูกตั้งชื่อว่าเป็นสะดือแม่น้ำโขง






วัดที่ 3 อยู่ที่จังหวัดหนองคาย กราบหลวงพ่อพระใสวัดโพธิ์ชัย พระคู่บ้านคู่เมืองจ.หนองคาย






และที่สุดท้าย ศาลาแก้วกู่








ร่ำลาปี 2014 กับวิวสะพานมิตรภาพไทย-ลาว ณ จ.หนองคาย

[Goodboy]

ขอบคุณที่ริวิวและนำภาพอีสานเหนือให้ชมครับพี่ตาม

[ตูมตาม]

ตอนที่7 @ อุดรฯ-ชัยภูมิ

วันนี้เป็นวันเริ่มต้นเดินทางมุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ เราวางแผนที่จะพักกลางทางกันอีก 1 คืน จุดหมายของเราคือจังหวัดชัยภูมิ เราออกเดินทางกันค่อนข้างสาย และมาเจอจุดแวะแบบไม่คาดหมายเมื่อผู้บัญชาการเหลือบไปเห็นป้ายวัดป่าบ้านตาดของหลวงตาบัวแล้วเกิดไอเดียอยากแวะเข้าไปกราบพระซะหน่อย เราเลยได้แวะที่วัดป่าบ้านตาดแบบไม่ได้นัดหมายกันมาก่อน
ที่วัดนี้จะมี 2 จุดที่ผู้ที่มาจะกราบไหว้พระกันคือที่กุฏิหลวงตา และที่ศาลาการเปรียญที่เป็นที่ทำพิธีศพของหลวงตา บนศาลาการเปรียญมีธรรมเนียที่แปลกแต่น่ารักคือ ถ้าใครเข้ามากราบพระที่นี่จะต้องเอากะลามะพร้าวมาช่วยกันถูพื้น สงสัยอยู่ว่าถูทำไมก็พอดีมีชาวบ้านที่มากราบพระมาเล่าให้ฟังว่าถูเพื่อให้พื้นไม้มันวาวสวยงาม ยี่งถ้าเอาขี้ผึ้ง หรือเอาน้ำตาเทียนหยดลงไปก่อนแล้วขัดจะยิ่งลื่นเป็นมันมากขึ้น คุณลุงแกเล่าให้ฟังว่าเมื่อสมัยเป็นเด็กเรียนในโรงเรียนแถวๆวัดนี้ เวลาโดนทำโทษจะถูกให้เอากะลามาถูศาลาแบบนี้ จึงได้เข้าใจว่าถูไปทำไม เราก็เลยพาเด็กๆมากราบพระแล้วให้ช่วยกันเอากะลามาถูพื้น สนุกพวกเขาหละทีนี้ แรกๆก็ถูกันดีๆ หลังๆเริ่มมันวิ่งถูกันไปทั่วศาลา จนเราเห็นว่าความสงบที่เคยมีมันเริ่มหายไป มีเสียงเจ้าฝูงลิงเล่นกันเข้ามาแทนทีจึงต้องเกณฑ์เด็กๆลงจากศาลากัน
จากนั้นเราก็เดินทางกันต่อไปยังจุดหมายต่อไปกันเลย ปกติการจัดทริบผมจะจัดให้เด็กๆได้เที่ยวน้ำตก เล่นน้ำกันแบบธรรมชาติ แต่ทริบนี้ที่บึงกาฬผิดคาด น้ำตกไม่มีน้ำเลย มาขอแก้ตัวที่ชัยภูมิละกัน วางจุดหมายไว้คือน้ำตกตาดโตน น้ำตกชื่อดังของจังหวัดชัยภูมิ พอไปถึงเด็กๆไม่ต้องให้เรียกโดดดลงน้ำกันเลย อากาศก็หนาว น้ำก็เย็น แต่ไม่สนละ
น้ำตกตาดโตนนี้มีลักษณะเหมือนน้ำตกในภาคอีสานส่วนใหญ่คือจะมีลักษะเป็นลานหินที่มีน้ำไหลผ่าน ระหว่างชั้นจะเป็นเหมือนหน้าผาชันๆ ตัดตรงๆลงมา จะไม่เหมือนน้ำตกทางกาญจนบุรีที่จะเป็นแก่งหินลดหลั่นเป็นชั้นกันลงมา ถือว่าสวยงามไปคนละแบบ
เล่นน้ำกันจนเย็น แวะทานอาหารเย็นที่ร้านแถวๆทางเข้าน้ำตกจากนั้นก็เดินทางเข้าที่พัก จากน้ำตกถึงที่พักห่างกัน 120 กม. กว่าจะถึงที่พักเล่นซะมืดเลย ที่พักที่ชัยภูมิเป็นแบบบูติดรีสอร์ทตกแต่งไว้แบบน่ารักๆ ชื่อว่า เส้นทาง @ Love แต่วันนี้มาถึงมืดแล้วอดถ่ายรูป เดี๋ยวรอไว้รุ่งขึ้นค่อยมาเดินถ่ายรูปละกันนะนะ

มาแวะกราบพระกันที่วัดป่าบ้านตาด รับปีใหม่กันซักหน่อย


เด็กๆช่วยกันเอากะลามาถูพื้นศาลาตามธรรมเนียมของที่นี่














จากนั้นเราก็ออกเดินทางกันต่อ จุดต่อไปคือน้ำตกตาดโตน จ.ชัยภูมิ




เด็กๆไม่รอช้า ลงเล่นน้ำกันเลย




น้ำตกที่นี่มีน้ำพอสมควร สวยแปลกแตกต่างจากน้ำตกทาฝั่งกาญจนบุรี สวยไปอีกแบบครับ






เล่นน้ำตกกันจนเพลิน กว่าจะลากเด็กออกจากน้ำตกมาได้ก็เย็นแล้ว แวะทานข้าวกันที่ร้านค้าหน้าน้ำตก จากนั้นเดินทางต่อไปยังอช.ป่าหินงาม เพื่อเข้าที่พักที่จองไว้ชื่อเส้นทาง @ Love บูติดรีสอร์ทเล็กๆที่ดูในรีวิวแล้วน่ารักดี แต่วันนี้มาถึงมืดซะแล้ว เลยไม่ได้ถ่ายรูปรอบๆ ไว้รุ่งขึ้นค่อยมาเก็บภาพละกัน

[กิต <Black Angel>]

บอกได้คำเดียวว่าโค-ตะ-ระเสียดายที่พลาดทริปนี้ 

พี่ตามรีวิวยอดเยี่ยมอีกแล้ว  ให้ไปเลย 

[ตูมตาม]

ตอนที่ 8 เส้นทาง@LOVE

บูติดรีสอร์ทเล็กๆ น่ารักแห่งนี้ผมเจอในอินเตอร์เน็ตตอนค้นหาที่พักที่จ.ชัยภูมิ ที่พักที่จังหวัดชัยภูมิจะมีอยู่เยอะแถวอช.ไทรทอง ที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่โด่งดังกว่า แต่ผมอยากหาที่พักที่อยู่ค่อนลงมาด้านล่างเพื่อให้ใกล้เวลาเดินทางกลับกรุงเทพฯ เลยมามองหาแถวอช.ป่าหินงาม แล้วก็มาเจอที่นี่โดยบังเอิญ เกือบจะไม่ได้มาพัก เพราะตอนจองผมดันลืมโอนเงินจอง แล้วเดินทางไปต่างประเทศ กลับมาค่อยมาเจอ SMS แจ้งว่าจะขอยกเลิกการจองเพราะมีคนอื่นมาขอต่อคิวอยู่ ผมก็เลยรีบโอนเงินจองไป

จนวันเข้าพัก เราเดินทางมาจากน้ำตกตาดโตนตอนค่ำ เส้นทางจากน้ำตกตาดดตนมาที่อช.ป่าหินงามมี 2 เส้นทางคือทางหลัก เลข 3 ตัว อ้อมกว่า กับทางรอง เลข 4 ตัวสั้นกว่า แต่เป็นถนนเลียบเขตอุทยานไป เนื่องจากค่ำแล้วเราจึงตกลงกันในคณะว่าจะวิ่งเส้นหลักดีกว่า เพราะเส้นรองนั้นไม่มั่นใจในสภาพถนน และคงมืดมาก แต่ท่าทางดวงจะสมพงษ์กับทางรอง เพราะดันเลี้ยวผิดแยก ไปเลี้ยวเข้าทางรอง กว่าจะเริ่มรู้ตัวก็ผ่านไปกว่า 10 กม. ทางเริ่มเล็กและมืด จึงเปิด Google Map เช็คดูถึงรู้ว่ามาเข้าทางรองซะละ แต่จะกลับรถก็ลำบาก เพราะมากันหลายคัน ก็เลยต้องวิ่งทางรองต่อไป ไฟ sportlight หลังคาได้ใช้งานอีกครั้ง สำหรับน้องปาหนูขาวที่เป็นรถนำขบวน ฝ่าความมืดบนถนนเล็กๆ เลียบอุทยานมากว่า 100 กม. ก็มาถึงอช. ป่าหินงาม

ที่พักของเราอยู่ห่างจากปากทางเข้าอช.ป่าหินงามไม่ไกล มาถึงปุ๊บ เจ้าของรีสอร์ทก็เดินออกมารับ ผมไม่ทันพูดอะไร เจ้าของรีสอร์ททักทันทีว่า "เป็นสมาชิกปามาเนียหรือครับ" !!!!! ปรากฏว่าพี่จ้อย เจ้าของรีสอร์ทก็เป็นสมาชิกปามาเนียเหมือนกัน แต่เป็นสมาชิกทั่วไปแบบเข้ามาอ่านข้อมูลเท่านั้น ไม่ได้เป็นสมาชิก Full Member เลยได้คุยกันเกี่ยวกับการแต่งน้องปากันมันไปครับ

รีสอร์ทที่นี่เป็นสถานที่ที่สามารถพาน้องหมามาพักด้วยได้ เจ้าของที่นี่เป็น Blogger ในเว็บพันทิพใช้ชื่อว่า Dog Hall On Tour  เป็นผู้รีวิวที่พักทั่วประเทศที่สามารถพาน้องหมาไปพักด้วยได้ พี่จ้อยเจ้าของตอนนี้กำลังแต่งน้องปา และอีกไม่นานคงได้เอามาใช้งานในการไปรีวิวตามที่ต่างๆด้วย

ที่พักที่นี่ตกแต่งไว้น่ารักมากครับ มีมุมถ่ายรูปจัดไว้ให้หลายมุม ห้องพักเล็กๆ แต่น่ารักครับ มีโอกาสผมคงได้กลับมาเยือนอีกแน่นอน

[บิ๊กก้า]

เห็นภาพวิวภูทอกแล้วขาสั่นตามพี่ตามเลยครับ อ่านจนเพลินเหมือนได้ไปด้วยเลย 

[ตูมตาม]

ตอนที่9 ตอนจบ @ อช.ป่าหินงาม

ก่อนเดินทางกลับกรุงเทพฯ ไหนๆก็มาพักอยู่หน้าอช.ป่าหินงามแล้วก็ต้องไปเที่ยวซะหน่อย จริงๆแล้ว Highlight ของอช.ป่าหินงามนี่อยู่ที่ทุ่งดอกกระเจียว แต่ช่วงนี้หน้าหนาวไม่มีดอกกระเจียวให้ชม (ต้องมาชมหน้าฝน) เลยได้ไปเที่ยวที่ผาสุดแผ่นดิน กับ ป่าหินงามแทนครับ

ผาสุดแผ่นดินก็คล้ายๆกับผาหำหดที่อช. ไทรทอง ที่หลายๆคนชอบไปถ่ายรูปกัน ช่วงนี้ไม่มีดอกกระเจียวนักท่องเที่ยวเลยน้อย เราเลยได้ถ่ายรูปกันแบบ Private เลย แต่ก็ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าไปยืนริมผาเท่าไหร่ เพราะตอนที่ไปนั้นลมแรงมาก มันพาลจะวูบตกลงไปได้

หลังจากนั้นเราก็พาเด็กๆไปเดินชมป่าหินงาม เป็นหินรูปร่างแปลกๆ เยอะแยะ ส่วนใหญ่นักท่องเที่ยวก็เดินถ่ายรูปกินกันไป แต่เด็กๆกลุ่มเรานี่ลิงกันมาก ไปปีนป่ายก้อนหินกันสนุกสนานเลย ผมก็มองไม่เห็นป้ายห้ามปีนนะ เลยปล่อยเลยตามเลยให้เด็กๆปีนเล่นกันไป จากนั้นเราก็ออกเดินทางกลับกรุงเทพฯกันเป็นอันจบทริบอันน่าประทับใจอีก 1 ทริบสำหรับอีสานเหนือดินแดนที่ต้องบอกว่ามีแหล่งท่องเที่ยวที่น่าเที่ยวเยอะมาก และผู้คนก็ไม่มาก น่าเที่ยวมากสำหรับช่วงเทศกาลครับ

[ตูมตาม]

ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามการ review นะครับ ขอจบ review ด้วยภาพนี้ละกัน ภาพนี้พี่ร่วมคณะตั้งชื่อให้ว่า "อนุสาวรีย์ภรรยาธิปไตย" 



สำหรับ review ต่อไปจะเป็น review เกี่ยวกับโปรเจคใหม่ในน้องปานะครับ จะเป็นอะไรติดตามกันต่อไปครับ ขอเวลาจัดการรูปภาพกับเรียบเรียงเรื่องราวซักหน่อยนะครับ แล้วพบกันใน review ต่อไปนะครับ

 

[อาท Workkind]

ดูเพลิน ชมฟรี สบายจริงกับทริปนี้ของพี่ตาม    ขอบคุณครับสำหรับรีวิว เห็นแล้วก็อยากเที่ยวอีกแระ 

[ติ๊กตั๊ก]

  เลยครับพี่ตาม รีวิวอีสานเหนือ น่าตามรอยครับ 

[ตุ้ย THEPBURI]

ภาพสวยมากครับ เห็นแล้วอยากไปด้วยเลย

[พี่ตุ้ย_Yindee]

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆและภาพสวยๆครับ พี่ตาม
ชอบมาก…ขอบอกว่า…

 

 

[ขาวเข้ม]

  เพลิดเพลิน ได้ความรู้ คู่คุณธรรม 
ชอบจริงๆเวลาพี่ตามรีวิวแต่ละครั้งนี่