ผมกับพี่ติงลี่ น้องฝ้ายปั่นตามๆกันมาตลอด ก่อนถึงสนามกอล์ฟ พี่ติงแซง
มาเจอพี่ติงอีกที่บนเนินเขาลูกย่อม ตะโกนถามพี่ติงลี่เห็นจอดอยู่ข้างทาง พี่ติ่งลี่ตะโกนกลับมา ไปเลยๆ ไปก่อน
ไม่นึกว่าพี่ติงจะขออนุญาติเป็นลมก่อน ไม่งันจะได้อยู่เป็นเพื่อน
ไปจอดรอพี่ติ่งที่จุดให้น้้ำ กม. 30 มั้ง นานมาก ประมาณ 20 นาทีได้ เลยบอกฝ้ายไม่รอแล้วไปต่อ
พอหลุดจุดให้น้ำมาสภาพก็อย่างที่เห็น ภูเขาลูกย่อมๆอยู่ด้านหน้า ขนาดว่าผ่านมาหลายเนินแล้ว
เจอเนอนี้ ถึงกับเข่าอ่อน
ถึงกลับเอาพี่ทหารมาช่วยเข็นจักรยานกันที่เดียว ใครเข็นขึ้นเขาไม่ไหว พี่ทหารก็ยกจักรยานขึ้นรถ
ผมถามฝ้าย ขึ้นรถทหารไหม ฝ้ายไม่ขึ้น เดียวเสียชือ ฝ้ายขาโหด ดันเนินเขาต่อไป
สุดท้าย ฝ้ายก็ดันเนินไม่ไหว พี่ทหารมาช่วยจูง
เนินนี้ขาโหดตัวจริง พี่บังมะ ยังต้องเข็น ยอมเขาเลย
บอร์ดหน้าแรก
หน้าบ้าน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก