จุดแวะพักแรก....ปั๊ม ปตท. (มุมกล้องไม่สวย ขออภัยด้วยครับ)

กว่าจะถึงจุดนี้ได้...เล่นเอาหายใจหายคอ กันเลยทีเดียว

เนื่องด้วยไม่มี วอแดง ออกจาก พอร์โตชินได้ ก็เกาะติดตูด พี่กิต มาตลอดทาง

พี่กิต ปาดซ้าย ผมปาดซ้าย พี่กิต ปาดขวา ผมปาดขวา (กลัวไม่ทัน)

ผบ. ดูไมล์ 130 กม./ชม. ร้องโอ้โห! ปรกติขับไมเกิน 120 กม./ชม. (อันที่จริง บางช่วงสูงกว่านี้ แต่ไม่บอก ผบ. กลัวตกใจ

)
ตอนกลางคืนเล่าให้ พี่หยก ฟัง พี่หยก บอกปรกติขับ 160 ด้วยซ้ำ (คุณพระช่วย! พี่ๆ เขาใช้รถหรือจรวดกันนี่

)
เส้นทางที่ผมใช้ประจำ ตำมะรวด เยอะ เลยต้องคอยดู GPS ตลอด เตือนเมื่อไหร่ ก็จะผ่อนลง
แต่..ตาม พี่กิต นี่ GPS เตือน แดงเทือก ตลอดเส้นทาง

ต้องขอขอบคุณ พี่กิต ที่ให้ผมตามตลอดทั้งวัน

ช่วงที่ผมตกน้ำตกท่า ที่ด่านหฤโหด มัวแต่เปลี่ยนเสื้อผ้า จนวิ่งออกมาเป็นคันท้ายสุด
ก็ได้ พี่กิต จอดค่อย เพื่อพาเข้าโรงอาหาร

ไม่งั้นคงวิ่งเลย ออกไปไหนต่อไหน
ต้องขออภัย พี่ตูมตาม ที่ผมพรวดพลาด ออกขวา

เพราะเห็น พี่กิต ลดกระจกโบกมือขวา นึกว่าให้ขึ้นขวา

ที่แท้...โบกให้กล้อง พี่ตูมตาม ทำเอาเบรคกัน หัวทิ้ม หัวตำ กันเลยทีเดียว :
