***ขอเสนอให้จัดทริปไปทำบุญ บริจาคข้าวของกันสักรอบครับ***

[กิต <Black Angel>]

พี่ๆทุกท่านช่วยกันเสนอ วัน เวลา และสถานที่กันหน่อยครับ 

[พี่นาย-nine]

ชื่นชมครับพี่กิตติ อยากเข้าร่วมมากๆ ครับ ถ้าอยู่ใกล้ๆ ผมไม่พลาดแน่นอน แต่ถ้าผมหากไม่ได้เข้าร่วม เอาเป็นสมทบเงินร่วมบริจาคและทำบุญ ก็แล้วกันนะครับ 

[ton_2335]

พี่ๆทุกท่านช่วยกันเสนอ วัน เวลา และสถานที่กันหน่อยครับ 

ขอออกความเห็นหน่อยครับ ผมว่าเราร่วมกันบริจาคพวกอุปกรณ์กีฬาให้กับโรงเรียนที่อยู่ห่างไกลดีไหมครับ เพราะผมเห็นรอยยิ้มของเด็กเวลามีของเล่นแล้วมีความสุขครับ

[พี่นะ [Na ratchada]]

พี่ๆทุกท่านช่วยกันเสนอ วัน เวลา และสถานที่กันหน่อยครับ 

การทำบุญหรือการช่วยเหลือเป็นสิ่งที่ดี  แต่ในการทำแต่ละที่นั้นต้องคิดให้จบกระบวนการและวิธีการด้วยนะ

ยกตัวอย่างงจากประสบการณ์ด้วยความหวังดี

1. นำเครื่องคอมพิวเตอร์ที่เราไม่ได้ใช้แล้ว  ไปให้ รร.ในถิ่นธุระกันดารเป็นสิ่งที่หน้าชื่นชม
    ปัญหาที่ตามมาหลังจากนั้น : เต้ารับไฟฟ้าไม่เพียงพอ  ระบบสายground  ครูผู้สอน  การซ่อมบำรุงดูแล  การทำประตูล็อก  การจัดระบบเวรยามป้องกัน  สรุปแล้วเป็นภาระ
    เพิ่มขึ้นให้เขาหรือเอาความสบายไปให้เขา

2. จัดเลี้ยงอาหารชั้นดีให้กับผู้ยากไร้   หลังจากนั้นชาวบ้านมีอาการแพ้อาหารหรือท้องเสียเนื่องจากกินเยอะ  บางคนระบบย่อยมีปัญหา  เนื่องจากความเสียดายในอาหารที่ดี  เก็บไว้กินวันอื่น แต่อาหารเสียหมดแล้ว  ด้วยความเสียดายกลับกลายเป็นสร้างความลำบากให้เขา

3. จัดบริจาคสิ่งของแต่จำนวนไม่เพียงพอ   ทำให้เกิดความแตกแยกในกลุ่มของเขากันเองเนื่องจากการที่ได้ของไม่เหมือนกัน  เกิดความน้อยเนื้อต่ำใจ  มีคนได้มีคนไม่ได้
   แบบนี้  เราไปสร้างปัญหาหรือป่าว

แต่ความคิดเป็นสิ่งดี  แต่ความเหมาะสมกับชีวิตประจำวันของเขาเป็นสิ่งที่น่าสนใจและน่าคิดมากกว่าความสนุกและความสำราญของเรา    ฝากเป็นข้อมูลนะครับพี่ๆ

[กิต <Black Angel>]

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสายนะครับ 

งั้นเราจะเป็นกลุ่มแรกที่จะคิดให้จบ และไม่สร้างภาระ ความเดือดร้อน ทิ้งไว้หลังเราจากไป

ต่อครับพี่ๆทุกท่าน ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ เราก็ยังมีเวลาทำความดีครับ 

[พี่ลีโจ]

ไปไหนไปดว้ยครับช่วย 2 บาทครับๆๆ (ขอเป็นวันอาทิตย์นะครับถ้าสะดวกกัน)

[ตูมตาม]

ผมเคยคุยเรื่องนี้ไว้กับพี่ประสิทธิ์ที่ภูทับเบิกครับ.....คือภูทับเบิกมีหมู่บ้านม้งอยู่หลายแห่ง......หมู่บ้านใหญ่ๆ ก็มีข้าวของเครื่องใช้กันค่อนข้างครบ.......แต่ก็ยังมีหมู่บ้านเล็กๆ ที่ยังขาดข้าวของหลายๆอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกอุปกรณ์กันหนาว ในหน้าหนาว ภูทับเบิกนี่หนาวแบบเอาตายเลยครับ.....ผมเคยไปครั้งหนึ่ง หน้าหนาว......ใครทนหนาวไม่ค่อยได้นี่แทบถอดใจกลับกันเลย.......กลางวันต้องยืนกลางแดดเข้าไว้ เข้าร่มเมื่อไหร่มันหนาวยะเยือกขึ้นมาทันที.......กลางคืนทรมานสุดๆ ต้องก่อไฟล้อมวงกันไว้ ไม่งั้นไม่ไหวครับ

หรือจะเป็นโรงเรียนชาวม้งบนภูทับเบิกก็ยังได้......โรงเรียนไม่ใหญ่มาก คาดว่าคงยังมีข้าวของที่ขาดอยู่พอสมควร

จากประสบการณ์ที่เคยไปบริจาคของมาหลายๆที่......ค่อนข้างเห็นด้วยกับพี่นะครับ......บางครั้งการบริจาคก็สร้างปัญหาตามหลังมาได้เหมือนกัน........ดังนั้นส่วนใหญ่ผมจะติดต่อกับเจ้าของพื้นที่ก่อนครับ สอบถามถึงความต้องการต่างๆ ให้ชัดเจน ทั้งสิ่งที่ต้องการและจำนวน........จากนั้นลองเอามาจัดสรรว่าเราจะสามารถนำไปบริจาคได้มากน้อยเพียงใด.......แล้วถึงดำเนินการครับ

พี่ประสิทธิ์ที่ภูทับเบิกน่าจะเป็นคนกลางประสานงานให้กับเราได้ครับ เช่น ประสานงานกับทางครูใหญ่โรงเรียน ดูว่าที่นั่นยังต้องการอะไรอีกหรือไม่ เช่นอุปกรณ์การเรียน เครื่องกีฬาต่างๆ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องวางแผนในการขนส่งด้วยครับ.....เนื่องจากต้องขนของไปบริจาค ไม่ใช่การไปเที่ยวธรรมดา ของที่จะนำไปบริจาค + สัมภาระของเราและครอบครัวเอง จะสามารถขนไปได้มากน้อยเพียงใด อันนี้ต้องประเมินดีๆครับ ไม่งั้นจะกลายเป็นซื้อของมาแต่ขนไปบริจาคไม่ได้ซะงั้น

ต้องลองจัดช่วงเวลากันก่อนครับว่าจะว่างกันช่วงไหน ช่วงไหนจะเหมาะสม......แล้วค่อยติดต่อประสานงานเจ้าของพื้นที่กันอีกที 

[ตูมตาม]

ช่วงหลังวันที่ 15 ธันวา จนถึงก่อนคริสต์มาส ผมน่าจะมีเวลาว่างครับ เพราะงานของปีนี้ส่วนใหญ่จะจบหมดแล้ว ช่วงนั้นถ้าสะดวกกันก็จัดได้เลย 

[กิต <Black Angel>]

ช่วงหลังวันที่ 15 ธันวา จนถึงก่อนคริสต์มาส ผมน่าจะมีเวลาว่างครับ เพราะงานของปีนี้ส่วนใหญ่จะจบหมดแล้ว ช่วงนั้นถ้าสะดวกกันก็จัดได้เลย 

ช่วงนี้ผมก็น่าจะไม่ติดปัญหาอะไร ลูกก็หยุด 
รอพี่ๆท่านอื่นมาว่าต่อ 

[พี่อ็อด Pentium4]

เห็นด้วยกับพี่กิตครับ

และสนับสนุนภูทับเบิกอีก 1 เสียงครับผม 

[พี่นะ [Na ratchada]]

เห็นด้วยกับพี่กิตครับ

และสนับสนุนภูทับเบิกอีก 1 เสียงครับผม 

ขอสนับสนุนด้วยอีก 1 เสียงเป็น  2 เสียง

[วี พระนคร]

เห็นด้วยกับพี่กิตครับ

และสนับสนุนภูทับเบิกอีก 1 เสียงครับผม 

ขอสนับสนุนด้วยอีก 1 เสียงเป็น  2 เสียง

ไปด้วย อีก 1 เสียงครับ

[พี่นาย-nine]

work เลยครับ ไม่ไกลกับผมมากประมาณ 300 กว่ากิโล ขอแจมด้วยคนครับ เอาด้วย แฟนผมชอบทำบุญอยู่แล้ว 

[Joe Lumlukka]

          ก่อนอื่น สนับสนุนภูทับเบิกด้วยคนครับ และขออนุญาตร่วมแสดงความคิดเห็นกับพี่ๆ ด้วยนะครับดังนี้

          ผมก็เคยมีความคิดแบบนี้เช่นกัน แต่มีเพื่อนๆ บอกว่าหลายๆ แห่งมักจะมีคนไปบริจาคอยู่เสมอๆ และถ้าเราไปแล้วแจกของที่ดูเหมือนด้อยกว่า หรือของแจกน้อยก่วาที่เขาเคยได้รับ พวกเราจะไม่ค่อยได้รับความสนใจจากพวกเขาสักเท่าไร เพราะจะถูกนำไปเปรียบเทียบกับคณะที่ทำ(ดีกว่า)ก่อนหน้า... ก็เลยมีอีกความคิดหนึ่งคือ ปกติจะมีการออกค่ายของน้องๆ นักศึกษา เช่นการไปสร้างห้องสมุดให้โรงเรียน การไปทำกิจกรรมสร้างบ้านดิน ฯลฯ ซึ่งพวกเขาจะทำการ Survey ความต้องการของกลุ่มเป้าหมายมาก่อน มีการกำหนดกฏเกณฑ์โรงเรียนเป้าหมายที่จะไปทำ (ต้องเข้าตามเกณฑ์ที่คณะฯกำหนดไว้) พวกเราเพียงแต่เป็นกองหนุนให้น้องๆ ทำกิจกรรมให้บรรลุตามเป้าหมายที่วางไว้ พวกเราเองก็มีความสุข..คือสุขจากการให้... และด้วยวิธีนี้จะเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว นกตัวแรกคือเราได้ช่วยเหลือกลุ่มเป้าหมายได้ตรงตามความต้องการจริง (อันนี้ได้บุญอย่างแรงครับ) นกตัวที่สองที่เราช่วยเหลือโดยไม่รู้ตัวคือ เราได้ช่วยกันสร้างและสนับสนุนคนรุ่นใหม่ที่มีแนวคิดเรื่องการเสียสละ สร้างดอกไม้แห่งการเสียสละ ดอกใหม่ๆ ให้ก้าวเดินไปยนเส้นทางนี้เพิ่มขึ้นนั่นเองครับ
          พี่ๆ มีความคิดเห็นเป็นประการใด...ก็เม้นท์ๆ กันมานะครับ ผิดพลาดประการใด ผมน้องใหม่ขอรับไว้แต่เพียงผู้เดียว...

[กิต <Black Angel>]

ตอนนี้มี 7 เสียงแล้ว คิดว่าน่าจะเพียงพอต่อการให้พี่ตามช่วยประสานงานกับทางป๋าประสิทธิต่อได้ รบกวนด้วยครับพี่ตาม 

ส่วนข้อเสนอใหม่ของพี่โจก็น่าสนใจไม่น้อย ขอรายละเอียด รูปแบบ เพิ่มเติมหน่อยได้ไหมครับ (ไม่แน่ใจว่าในส่วนของเราต้องเตรียมหรือทำอะไรมากน้อยแค่ไหน)

[สุภัทร (Pat)]

มาช้า ดีกว่าไม่มา
เสียงที่ 8 ร่วมด้วยครับ
 

[พี่นะ [Na ratchada]]

          ก่อนอื่น สนับสนุนภูทับเบิกด้วยคนครับ และขออนุญาตร่วมแสดงความคิดเห็นกับพี่ๆ ด้วยนะครับดังนี้

          ผมก็เคยมีความคิดแบบนี้เช่นกัน แต่มีเพื่อนๆ บอกว่าหลายๆ แห่งมักจะมีคนไปบริจาคอยู่เสมอๆ และถ้าเราไปแล้วแจกของที่ดูเหมือนด้อยกว่า หรือของแจกน้อยก่วาที่เขาเคยได้รับ พวกเราจะไม่ค่อยได้รับความสนใจจากพวกเขาสักเท่าไร เพราะจะถูกนำไปเปรียบเทียบกับคณะที่ทำ(ดีกว่า)ก่อนหน้า... ก็เลยมีอีกความคิดหนึ่งคือ ปกติจะมีการออกค่ายของน้องๆ นักศึกษา เช่นการไปสร้างห้องสมุดให้โรงเรียน การไปทำกิจกรรมสร้างบ้านดิน ฯลฯ ซึ่งพวกเขาจะทำการ Survey ความต้องการของกลุ่มเป้าหมายมาก่อน มีการกำหนดกฏเกณฑ์โรงเรียนเป้าหมายที่จะไปทำ (ต้องเข้าตามเกณฑ์ที่คณะฯกำหนดไว้) พวกเราเพียงแต่เป็นกองหนุนให้น้องๆ ทำกิจกรรมให้บรรลุตามเป้าหมายที่วางไว้ พวกเราเองก็มีความสุข..คือสุขจากการให้... และด้วยวิธีนี้จะเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว นกตัวแรกคือเราได้ช่วยเหลือกลุ่มเป้าหมายได้ตรงตามความต้องการจริง (อันนี้ได้บุญอย่างแรงครับ) นกตัวที่สองที่เราช่วยเหลือโดยไม่รู้ตัวคือ เราได้ช่วยกันสร้างและสนับสนุนคนรุ่นใหม่ที่มีแนวคิดเรื่องการเสียสละ สร้างดอกไม้แห่งการเสียสละ ดอกใหม่ๆ ให้ก้าวเดินไปยนเส้นทางนี้เพิ่มขึ้นนั่นเองครับ
          พี่ๆ มีความคิดเห็นเป็นประการใด...ก็เม้นท์ๆ กันมานะครับ ผิดพลาดประการใด ผมน้องใหม่ขอรับไว้แต่เพียงผู้เดียว...

ชอบแนวคิดพี่โจ  แต่เราเองก็อยากไปสนุกร่วมด้วย   ฉะนั้นเราเสนอกันมาเยอะๆ  ระดมความคิดแล้วค่อยสรุปกันก็ได้ครับ  เสนอมาเลยครับ  เสนอนอกกรอบยิ่งดี

[Joe Lumlukka]

ตอนนี้มี 7 เสียงแล้ว คิดว่าน่าจะเพียงพอต่อการให้พี่ตามช่วยประสานงานกับทางป๋าประสิทธิต่อได้ รบกวนด้วยครับพี่ตาม 

ส่วนข้อเสนอใหม่ของพี่โจก็น่าสนใจไม่น้อย ขอรายละเอียด รูปแบบ เพิ่มเติมหน่อยได้ไหมครับ (ไม่แน่ใจว่าในส่วนของเราต้องเตรียมหรือทำอะไรมากน้อยแค่ไหน)

ขอบคุณครับพี่กิตติ, พี่นะ ที่รับฟังและให้โอกาส... ผมขออนุญาตเพิ่มเติมในรายละเอียดเพื่อให้เห็นภาพกันชัดเจนมากขึ้นนะครับ ผิดถูกประการใดช่วยกันเมนท์ได้นะครับ
ผมย้อนนึกถึงข้อจำกัดสมัยที่ผมเป็นนักศีกษา ความลำบากในการออกค่ายประการหนึ่งก็คือการเดินทาง และงบประมาณสนับสนุน ไม่ว่าจะเป็นตัวเงิน หรือสิ่งของก็ตาม
เฉพาะอย่างยิ่งการขนส่ง/ลำเลียงข้าวของที่มีผู้บริจาคมาให้ เพื่อนำไปแจกจ่ายหรือนำไปติดตั้งยังพื้นที่เป้าหมาย ยิ่งเป้าหมายโดยส่วนใหญ่แล้วเราจะเน้นไปยังพื้นที่ธุรกันดาน
เป็นหลัก...ทีนี้พี่ๆ ก็คงจะทราบกันแล้วว่า "ผม" หมายถึงอะไร...? ครับ "น้องปา" เรางัย เหมาะกับงานนี้มากมาย นั่นคือ...
1. เราสามารถช่วยเหลือน้องๆ ในแง่การลำเลียงวัสดุสิ่งของเข้าพื้นที่
2. เราได้เข้าร่วมกิจกรรม (โปรดดูตัวอย่างด้านล่าง) อย่างที่พี่นะต้องการ
3. เราได้ทดสอบสมรรถนะน้องปาแบบไม่โหดร้ายจนเกินไป (ถิ่นธุรกันดาร)
4. เป็นสื่อกลางในการบอกต่อเพื่อขอรับการสนับสนุนจากผู้คน/หน่วยงาน ที่เรารู้จัก เป็นการช่วยๆ น้องๆ อีกแรง
5. และ
6. และ
7. ... (แล้วแต่พี่ๆ จะหาเหตุผลที่อ่านแล้วดูดีมีกำลังใจ...มาประกอบเอาเอง....อิ อิ อิ)

รายละเอียดเท่าที่ผมคิดได้ตอนนี้ก็ประมาณนี้ครับ หวังว่าพี่ๆ คงจะพอมองภาพ บทบาทของพวกเราออกบ้างแล้วนะครับ

ทั้งนี้สำหรับพี่ๆ ที่พาครอบครัวไปด้วยจะได้รับประโยชน์มากมาย พี่ๆ สามารถสอนเรื่อง "ความเสียสละ" ให้กับลูกๆ ได้ด้วย "การกระทำ" ให้เห็นเป็นแบบอย่างได้เป็นอย่างดีครับ
พร้อมทั้งเป็นการปลูกฝังให้เขาตั้งแต่ยังเยาว์วัย สิ่งเหล่านี้ไม่มีสอนในโรงเรียน และไม่มีขายในท้องตลาด หรือที่ใดๆ แม้พี่ๆ จะมีเงินมากมายเท่าใด ก็หาซื้อไม่ได้อย่างแน่นอน...

ตัวอย่างคราวที่แล้วเมื่อ 15-16 กย. 55 ที่ผ่านมาครับ



พิกัดโรงเรียน
14.95424,102.556

กำหนดการเดินทาง ร่วมออกค่ายอาสาพัฒนาชนบท มทส. ณ โรงเรียนบ้านไทรออ ตำบลเสาเดียว อำเภอหนองหงส์ จังหวัดบุรีรัมย์
วันเสาร์ที่ 15 กันยายน 2555
06:15 น.      พบกันที่จุดนัดพบ ก. ที่ปั๊มคาลเท็กซ์ ก่อนถึง มธ.ศูนย์รังสิต
08:00 น.      พบกันที่จุดนับพบ ข. ร้านอาหารข้าวสามสี แถวปากช่อง เพื่อรับประทานอาหารเช้า (http://www.holidaythai.com/mhoonoi/blogs-3295.htm)
12.30 น.    ถึงโรงเรียนบ้านไทรออ รับประทานข้าวเที่ยง แยกย้ายเข้ากุล่มร่วมงานตามอัธยาศัย รับมอบของบริจาค
18.00 น.      รับประทานอาหารเย็น หลังจากนั้นทำ OT (เป็นการเทพื้นอาคารที่เราไปสร้างกัน)
   
วันอาทิตย์ที่ 16 กันยายน 2555
07:00 น.      ตื่นเช้า ล้างหน้า แปรงฟัน รับประทานอาหารเช้า และร่วมงานตามอัธยาศัย
12:00 น.      รับประทานอาหารเที่ยง และเดินทางกลับ
17:00 น.      พบกันที่จุดนัดพบ ง. ร้านอาหารบ้านไม้ชายน้ำ แถวปากช่อง เพื่อรับประทานอาหารเย็น (http://www.banmaichaynam.com)
20.30 น.      ทุกท่านเดินทางกลับถึงกรุงเทพฯ โดยสวัสดิ์ภาพ

สำหรับระยะทางในการเดินทางนั้นประมาณ 300 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณ 5 ชั่วโมงครับ

ปล.สำหรับท่านที่ไม่สะดวกในการเดินทางไปครั้งนี้ สามารถร่วมบริจาคสิ่งของได้ครับ เช่น อุปกรณ์กีฬา เสื้อผ้าที่ไม่ได้ใช้แล้ว ข้าวสาร อาหารแห้ง หรืออาการที่ปรุงได้เช่น ไข่ไก่ หรืออื่นๆ
ท่านที่มีความประสงค์ดังกล่าว สามารถแจ้งได้เลยน่ะครับ มีบริการไปรับของถึงที่ครับ

[พี่นะ [Na ratchada]]

สุดยอดเลยครับพี่โจ ดีใจมากที่พี่เสนอความคิดเห็นเต็มที่แบบนี้ครับ  ชอบมากๆเห็นเห็นด้วย

[ตูมตาม]

          ก่อนอื่น สนับสนุนภูทับเบิกด้วยคนครับ และขออนุญาตร่วมแสดงความคิดเห็นกับพี่ๆ ด้วยนะครับดังนี้

          ผมก็เคยมีความคิดแบบนี้เช่นกัน แต่มีเพื่อนๆ บอกว่าหลายๆ แห่งมักจะมีคนไปบริจาคอยู่เสมอๆ และถ้าเราไปแล้วแจกของที่ดูเหมือนด้อยกว่า หรือของแจกน้อยก่วาที่เขาเคยได้รับ พวกเราจะไม่ค่อยได้รับความสนใจจากพวกเขาสักเท่าไร เพราะจะถูกนำไปเปรียบเทียบกับคณะที่ทำ(ดีกว่า)ก่อนหน้า... ก็เลยมีอีกความคิดหนึ่งคือ ปกติจะมีการออกค่ายของน้องๆ นักศึกษา เช่นการไปสร้างห้องสมุดให้โรงเรียน การไปทำกิจกรรมสร้างบ้านดิน ฯลฯ ซึ่งพวกเขาจะทำการ Survey ความต้องการของกลุ่มเป้าหมายมาก่อน มีการกำหนดกฏเกณฑ์โรงเรียนเป้าหมายที่จะไปทำ (ต้องเข้าตามเกณฑ์ที่คณะฯกำหนดไว้) พวกเราเพียงแต่เป็นกองหนุนให้น้องๆ ทำกิจกรรมให้บรรลุตามเป้าหมายที่วางไว้ พวกเราเองก็มีความสุข..คือสุขจากการให้... และด้วยวิธีนี้จะเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว นกตัวแรกคือเราได้ช่วยเหลือกลุ่มเป้าหมายได้ตรงตามความต้องการจริง (อันนี้ได้บุญอย่างแรงครับ) นกตัวที่สองที่เราช่วยเหลือโดยไม่รู้ตัวคือ เราได้ช่วยกันสร้างและสนับสนุนคนรุ่นใหม่ที่มีแนวคิดเรื่องการเสียสละ สร้างดอกไม้แห่งการเสียสละ ดอกใหม่ๆ ให้ก้าวเดินไปยนเส้นทางนี้เพิ่มขึ้นนั่นเองครับ
          พี่ๆ มีความคิดเห็นเป็นประการใด...ก็เม้นท์ๆ กันมานะครับ ผิดพลาดประการใด ผมน้องใหม่ขอรับไว้แต่เพียงผู้เดียว...

ผมคิดว่าที่พี่โจแนะนำก็เป็นทางหนึ่งที่ดีครับ.......ง่ายๆน่าจะเป็นการสนับสนุน "การออกค่าย"......ขออนุญาติขยายความแทนพี่โจนิดนึง เผื่อจะสนใจกันในรูปแบบนี้ครับ

เนื่องจากผมเป็น "เด็กค่าย" เหมือนกัน ตอนเรียนป.ตรีที่ม.เกษตร.....ที่มหาลัยนี้มีค่ายหลายชมรม......แต่ละชมรมมีเป้าหมายแตกต่างกันไปบ้าง แต่โดยรวมๆก็คล้ายๆกันคือ ไปช่วยเหลือชาวบ้าน / โรงเรียน ที่ "ขาดแคลน"......โดยการทำงานของชมรมค่ายนั้น.......จะเริ่มต้นจากการกำหนดเป้าหมายก่อน......โดยเป้าหมายส่วนใหญ่จะหาได้จาก 2-3 แหล่ง.....แต่ที่หลักๆเลยคือ "รุ่นพี่".....โดยเฉพาะรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว และทำงานอยู่ในสายงานที่สามารถเข้าถึงพื้นที่ที่ขาดแคลนได้ เช่น กรมป่าไม้ กรมทรัพย์ฯ กรมประมง กระทรวงศึกษา กระทรวงมหาดไทย.....แล้วแต่ connection ที่มี.........แต่ถึงจะมีแหล่งหาเป้าหมายที่แตกต่างกัน แต่เป้าหมายที่ได้กลับมามักจะมีลักษณะคล้ายๆกันคือ จะเป็นโรงเรียน/หมู่บ้าน ชาวเขาเผ่าต่างๆ ดังนั้นพื้นที่เป้าหมายส่วนใหญ่จึงอยู่ทางทิศเหนือหรือตะวันตกของประเทศเสียเป็นส่วนมาก และบ่อยครั้งที่พื้นที่เป้าหมายจะเป็นโรงเรียน/หมู่บ้านที่อยู่ใกล้ชายแดนที่ติดกับประเทศเพื่อนบ้าน

หลังจากได้เป้าหมายแล้ว......ก็เริ่มวางแผนการทำงานในขั้นที่2.......ในการวางแผน สิ่งที่ต้องรู้คือ "ความต้องการ" ของเจ้าของพื้นที่ อย่างที่พี่โจบอกไว้......ส่วนใหญ่จะมีการติดต่อไปที่เจ้าของพื้นที่ก่อน (วิธีการติดต่อมักจะมาจากแหล่งข้อมูลที่ให้เป้าหมายมา).....จากนั้นจะมีหน่วย Survey เข้าไปลงพื้นที่ สำรวจเส้นทางการเดินทาง ยืนยันความ "กันดาร" และ "ขาดแคลน" ของพื้นที่ รวมไปถึง เข้าไปพูดคุยรายละเอียดของสิ่งที่เจ้าของพื้นที่ต้องการ.......ซึ่งความต้องการส่วนใหญ่ก็ออกมาคล้ายๆกันคือ

ถ้าเป็นโรงเรียน......สิ่งที่ต้องการก็มักจะไม่พ้น "การสร้างอาคารเรียน"......แน่นอนสร้างแบบง่ายๆ ขนาดเล็กๆครับ ไม่ใช่อาคารขนาดยักษ์.......ส่วนใหญ่ก็เป็นอาคารชั้นเดียว มีเสา หลังคาแค่นั้น........ถ้าเป็นค่ายแบบนี้จะใช้เวลาที่จะต้องอยู่นาน มักจัดกันช่วงปิดภาคเรียน summer.....หลายครั้งที่ค่ายแบบนี้มักเกิดขึ้นต่อๆกันกับชมรมค่ายอื่นๆ เช่น ธรรมศาสตร์ไปสร้าง เสา+หลังคาในปีแรก.....เกษตร ไปสร้างผนัง+ประตู+หน้าต่าง ในปีที่2.......จุฬา เอาพวกอุปกรณ์การเรียนการสอน เช่นกระดานดำ โต๊ะ หรืออื่นๆ ไปให้ในปีที่ 3........ค่ายแบบนี้ใช้เวลาหลายวันครับ บางทีมากกว่า 1 อาทิตย์......ที่ผมเคยไปนี่ อยู่ที่นั่นประมาณ 15 วัน สร้างอาคารเรียน 1 หลัง (เสา+หลังคา)......หรืออีกอย่างที่โรงเรียนต้องการคือ "อุปกรณ์การเรียนการสอน" อันนี้อาจหมายรวมได้หลายอย่าง พวกสมุดเครื่องเขียนก็ใช่ กระดานดำก็ได้ อุปกรณ์กีฬาก็เอา หรือบางทีจะเอาเสื้อผ้าไปบริจาคให้นักเรียนโดยตรง นักเรียนก็ยินดี.......ค่ายแบบนี้เราเรียกว่าค่ายบริจาคของ.....ค่ายประเภทนี้จะใช้เวลาสั้นกว่าค่ายแบบแรก.....เพราะแค่เอาของ ขนของไปให้ อาจมีกิจกรรมนิดหน่อย ใช้เวลา 2-3 วันก็เสร็จแล้ว ค่ายประเภทนี้จัดได้เรื่อยๆครับ ตอนไหนก็ได้ แต่เด็กค่ายชอบจัดกันช่วงต้นเทอม2.....เพราะเทอม2 มักเรียนไม่หนักเหมือนเทอมแรก และช่วงต้นเทอม2 ประมาณ พฤศจิกายน - ธันวาคม เป็นช่วงที่หยุดเยอะ ไม่ต้องโดดเรียนมาก และอากาศหนาว ได้ไปเที่ยวกันด้วย.......ส่วนถ้าเป็นชาวบ้านส่วนใหญ่ก็จะคล้ายๆกับค่ายบริจาคของของโรงเรียน แต่แทนที่จะไปบริจาคของให้โรงเรียน+เด็กนักเรียน ก็เอาไปให้ชาวบ้านแทนครับ

เมื่อได้ความต้องการของเป้าหมายแล้วก็เอามาวางแผนว่า จะต้องเอาของอะไรไปบ้าง....จะมี list มายาวเป็นหางว่าว.....ของที่จะเอาไปก็ขึ้นกับประเภทของความต้องการของเป้าหมายครับ ถ้าไปสร้างอาคาร ก็เป็นพวกวัสดุก่อสร้างเป็นหลัก ถ้าเป็นพวกบริจาค ก็ต้องไปหาของที่จะไปบริจาค......นอกจากนั้นยังมีข้าวของที่ทีมงานต้องใช้ด้วย อันนี้เยอะครับ.....เพราะส่วนใหญ่พื้นที่เป้าหมายมักห่างไกลความเจริญ.....เรื่องที่นอนหมอนมุ้ง เต้นท์ บางทีก็ต้องเตรียมกันไปเอง......และที่สำคัญคือ "อาหาร" ...... ถ้าชมรมใหญ่ สมาชิกเยอะ ก็สามารถเปิดครัวทำอาหารกินกันเองเลย โดยใช้อุปกรณ์ที่ชาวบ้าน/โรงเรียนมีให้ยืมทำกันไป ประหยัดงบกิน เอางบไปบริจาคกันเยอะขึ้น........แต่ถ้าชมรมเล็ก สมาชิกไม่เยอะส่วนใหญ่ก็จะซื้อกินเอา ง่ายดี เพราะไม่มีใครว่างมาทำ

หลังจากวางแผนกันแล้ว ต่อไปก็เป็นการลงมือครับ......ส่วนใหญ่ก็หาของที่ต้องเตรียม......สำหรับของบริจาค หรือวัสดุเอาไปสร้าง ส่วนใหญ่ก็จะขอบริจาคเอาครับ รับทั้งบริจาคเป็นของ และบริจาคเป็นเงิน.......หรือบางทีก็จะหากิจกรรมเพื่อหาเงินโดยตรง แล้วค่อยเอาเงินไปซื้อของแทน........แต่สำหรับของใช้ของทีมงาน.....เช่นพวกเต้น เครื่องครัว จานชาม.....อันนี้อะไรยืมได้ยืมครับ....ไม่มีการซื้อ.......และแหล่งที่ยืมได้ดีที่สุดคือ "วัด"......ยืมทุกอย่างครับ จานชามช้อนซ่อมโต๊ะเก้าอี้เอาหมด........ไหนๆไปยืมของแล้ว พวกเด็กค่ายมักจะเลยตามเลย ขอบริจาคอาหารแห้งอาหารกระป๋องจากวัดไปด้วยเลย......คือวัดจะมีเก็บไว้เยอะครับ เวลาพระออกบิณฯ แล้วได้พวกข้าวสารอาหารกระป๋อง ก็จะเอาไปรวมกันที่คลังวัด เก็บไว้.....นานๆทีวัดก็จะเอาไปบริจาคให้วัดในชนบท.....พวกเด็กค่ายนี่ชอบมากครับ เรื่อง "ปล้นคลังวัด"

และเมื่อถึงช่วงเวลาที่กำหนด ก็แค่ออกเดินทางกันไปครับ.....โดยมากเขาจะมี Schedule มีตารางกิจกรรมชัดเจน ออกเดินทางที่ไหน แวะที่ไหน ถึงเมื่อไหร่ ทำกิจกรรมอะไร ทุกอย่างจะมีการวางแผนล่วงหน้ามาเป็นอย่างดี

สำหรับการเข้าไปสนับสนุนนั้นเป็นเรื่องดีครับ........เด็กค่าย อยากให้มีผู้สนับสนุนอยู่แล้ว.....เพราะ "เงิน" เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับกิจกรรมพวกนี้ นอกจากค่าของที่จะเอาไปบริจาคหรือไปสร้างแล้ว ยังมีพวกค่าอาหาร ค่าเดินทางต่างๆอีกมากมาย.....การสนับสนุนเท่าที่ผมเคยได้สัมผัสแบ่งได้เป็น 2 ระดับ
1. เบื้องต้น เอาง่ายๆ ไม่ยุ่งยาก.......บริจาคเงินไป.......จบ
2. อันนี้ผู้สนับสนุนจะเข้ามามีส่วนร่วมครับ.......คือบริจาคเงินไป.......แล้วผู้สนับสนุนก็ยังไปเข้าร่วมกิจกรรมด้วย.......แต่ส่วนใหญ่วิธีนี้ผู้สนับสนุนจะรู้จักกับทีมวางแผนในชมรมค่อนข้างดี  เพราะมักจะต้องมีประเด็นที่ต้องเข้าไปแทรกแซงในแผนงานของชมรมเสมอ.....เวลาไปร่วมกิจกรรมก็คือ ขับรถไป ถึงที่ บริจาคของ ร่วมกิจกรรมที่เขาจัด กินข้าว.....ประมาณนี้แหละครับ......เหมือนมีคนมาจัดให้ทุกอย่าง.....ถึงแม้จะไม่ได้จัดดีมากนักก็ตาม

นี่แหละครับคือการ "ออกค่าย" และการสนับสนุนการออกค่าย

จาก เด็กค่าย ม.เกษตร