ที่นี่เจอด่านสุดท้าย สะพานข้ามแม่นำประแสร์ กำลังรวบรวมกำลังภาพในเพื่อนดันขึ้นสะพานเฮื้อกสุดท้าย ซักพักเสียงไล่หลังตามมา
พี่ปรี อ้ายปรีโว้ย ตะคิวๆ
ด้วยจจรยาบรรณของช่างภาพเราไม่อาจแสดงใบหน้าที่แท้จริงได้
เคสนี้ไม่ได้นวด ด้วยประสพการณ์อันยาวนานของพี่จ่า จัดท่า จัดทางให้เข้าที่ ตะคิว ก็จะหายไป
ผมโทรตามหาหัวหน้าสายทันที หัวหน้าสายที่ไม่เคยดูแลลูกทีมเล๊ยยยย
ให้ตายซิ คำตอบที่ได้ขึ้นรถเซอร์วิทมาเลย
ผมก็เลย ดันสะพานขึ้นไปรอ ตรงจุดสูงสุดของสะพาน เพื่อรอดพี่จ่า เข็นดันเนินแล้วค่อยปล่อยไหลลงสพานเข้าเส้น ชัย
ซักพัก รถเซอร์วิชมา ก็คิดว่าพี่จ่า ด้วยวัย65 จะยอมแพ้ขึ้นรถมา แต่ไม่เลย ปั่นเข้าเส้นนะครับ
นี่ครับ รอยยิ้มของผู่ชนะ
เครดิตรภาพ<<< จากเจ้าภาพจัดงานนะครับ
บอร์ดหน้าแรก
หน้าบ้าน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก