ระหว่างทางไป CP2 ผมเริ่มกดตามพี่มานพไม่ไหว เนื่องจากกำลังขาคนละชั้น เมื่อเจอทั้งเนินที่ไต่ระดับขึ้นเรื่อยๆอย่างรวดเร็ว บวกกับลมข้างที่บางจังหวะเล่นเอาล้อหน้าผมเป๋ จึงตะโกนบอกพี่มานพไม่ต้องรอ ให้ไปเจอกันที่ CP2 เลย
และแล้วผมก็พาร่างกายที่เริ่มอ่อนล้ามาถึง CP2 มองเห็นพี่มานพกำลังเอากระติกไปเติมนํ้า ระหว่างที่กำลังมองหาจุดประทับตรา ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงตะโกนเรียกเสียงดังฟังชัดว่า "มานี่เลย ไม่ต้องแกล้งทำอ่อนแอ"
ผมรีบปั่นเข้าไปหาอย่างว่านอนสอนง่ายพร้อมกับพูดว่า "ครับๆๆ" เธอคงเห็นว่าผมเชื่อฟังดี เลยมีคำแนะนำพิเศษส่วนตัวให้กับผมว่า "นี่เราจะบอกทริกให้นะ ให้เริ่ม
เข็นไปก่อนสักพัก ออมแรงไว้ก่อน แล้วค่อยไป
เข็นต่อที่ข้างบน หรือเธอจะปั่นก่อนแล้วค่อยไปเข็นเอาข้างบนแบบคนอื่นก็ตามใจเธอ!"
คือคุณผู้หญิงจะให้ผมเข็นยาวๆโดยไม่ต้องปั่น ว่างั้น
แล้วผมจะทำตามดีมั๊ยครับ
ที่จุดพักนี้ มีอาสาสาธารณสุข ร.พ. วังม่วงมารอให้บริการนวดคลายเส้น เช่นเดิม นํ้าใจจากเงินรายได้จะนำเข้ากองทุน
แต่ผมไม่ได้ใช้บริการนะ เพราะยังงงกับทริกของคุณผู้หญิงอยู่
ผมพยายามพื้นฟูความสดชื่นกลับมาให้กับตัวเองโดยเร็ว พร้อมกับยืดเส้นคลายกล้ามเนื้อด้วยตัวเอง ก่อนไปยืนดูเส้นทางข้างหน้าที่จะไป "5 กิโลเมตร อุโมงต้นไม้แสลงพัน"
และด้วยความไม่รู้สึกตัว ผมได้เปิดกระเป๋าคาดเอว รูดซิป หยิบเอา energy gel ซองเดียวที่เตรียมมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะออกมาฉีกดูดจนหมดซอง แล้วคิดกับตัวเองว่า "ดูซิว่ามึงต้องลงเข็นมั๊ย"
บอร์ดหน้าแรก
หน้าบ้าน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก