Pa Mania General (เรื่องทั่วไปปามาเนีย) > Pa Mania On Tour & Meetings

แค้มป์ปิ้งนอนดูดาวบ้านพุระกำ

<< < (10/12) > >>

พี่หนึ่ง 111:

--- อ้างจาก: สุภัทร (Pat) ที่ 22 มิถุนายน 2016, 07:46:01 ---มีจัดทริปนี้ แจ้งด้วยเด้อ

--- End quote ---

ได้ครับ แจ้งปุ๊บ เดินทางปั๊บ :sd42:

พี่หนึ่ง 111:
กว่าจะพิรี้พิไรออกมาจากบ้านพุระกำจนถึงด่าน ตชด.ก็ปาเข้าไปบ่ายโมงกว่าแล้ว อาการของรถที่สะเทือนเขย่าตลอดทางลูกรังจนออกมาเจอถนนลาดยางมันช่างนุ่มนวลสบายก้นเสียจริง
พอวิ่งมาได้สักพักเบริ์ดก็ ว.มาบอกผมให้มองหาร้านชำเพื่อซื้อบุหรี่ จนมาเจอร้านชำเล็กๆข้างทาง จึงถึงโอกาสจอดพักสักครู่และปรึกษากันว่าจะไปไหนต่อกันดี “ไปน้ำพุร้อนโป่งกระทิงไหม” พี่โจเสนอ ซึ่งตอนนี้ทุกคนก็คิดไม่ออกว่าจะไปต่อที่ไหนดี แก่งส้มแมวก็เคยไปกันแล้ว ห้วยคอกหมูก็ไม่มีอะไร เขากระโจมก็ขึ้นกันไม่ได้ ส่วนผมสถานที่เที่ยวในราชบุรีก็เคยไปเกือบหมดทุกที่แล้ว น้ำพุร้อนโป่งกระทิงก็เคยไปเมื่อ3ปีก่อน แต่ในทีมยังไม่มีใครเคยไปนอกจากพี่โจกับผม เมื่อไม่มีทางเลือกทุกคนจึงลงความเห็นว่าไปน้ำพุร้อนกัน
โดยผมจะกดGPS ให้นำทางไปแต่GPSเจ้ากรรมดันค้นหาน้ำพุร้อนโป่งกระทิงไม่เจอ เอาล่ะซิทีนี้ก็ต้องพึ่งวิธีการดั้งเดิมคือแผนที่ซึ่งผมจะมีติดรถไว้ตลอดเวลา ผมเปิดกางออกให้พี่โจดูว่าเราอยู่ตรงไหนแล้วหน้าที่นำทางเราก็ยกให้พี่โจ
การเดินทางไปน้ำพุร้อนครั้งนี้ต้องยกความดีความชอบให้พี่โจ  เพราะทำให้เราได้สำรวจถนนตัดใหม่ซึ่งGPS ยังไม่มีเส้นทางแสดงให้เห็น  พี่โจบอกว่าขามาจำได้ว่ามีป้ายเขียนไว้ว่าไปบ้านคาซึ่งจะสามารถมุ่งหน้าไปน้ำพุร้อนได้ แล้วก็เป็นจริงอย่างที่ว่าทำให้เราไม่ต้องวิ่งไปอ้อมถึงสวนผึ้งซึ่งช่วยลดระยะทางได้หลายสิบโล 
จนมาออกถนสาย3324 ซึ่งป็นสามแยกไม่รู้จะไปซ้ายหรือขวาดี  จึงจอดรถสอบถามเส้นทาง ผมเดินไปหาพี่ผู้หญิง “พี่ครับ น้ำพุร้อนโป่งกระทิงไปทางไหนครับ”
พี่ผู้หญิง “ไปทางขวาเนี่ยะ วิ่งไปประมาณ20โล จะเห็นตึกสีชมพูอยู่ทางขวา  แล้วก็จะเจอสี่แยก ตรงสี่แยกจะมีศาล ให้เลี้ยวขวาเข้าไป มีป้ายบอกตลอดทางไม่หลงหรอก”  แล้วพี่ผู้หญิงก็ถามต่อ  “แล้วมาจากไหนกันล่ะ”
ผมบอก  “มาจากบ้านพุระกำครับ”  พี่ผู้หญิงถึงกับอุทานขึ้นมา  “โห!!!นั่นไกลนะ”  ผมตอบ  “ครับ เราไปนอนค้างกันที่นั่น1คืน”  เมื่อได้เส้นทางแล้วเราก็กล่าวขอบคุณ พร้อมเดินทางกันต่อ

พี่หนึ่ง 111:
ผมจับไมล์เมื่อเริ่มเดินทางเพื่อกันความผิดพลาด บ่าย2โมงแล้วยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ล้อหมุนจากบ้านพุระกำ พี่โจฉีกซองถั่วแจกผมกับพี่หมีครั้งละ4-5เม็ดให้กินแก้หิว ตอนนี้สมาชิกในรถทั้ง3คันหิวกันหมดแล้ว  เสียงทาง ว.แจ้งว่าถ้าเจอร้านข้างทางจะแวะกินกันก่อนแต่ก็ยังไม่เจอร้านที่ถูกใจ ขับมาสักพักใหญ่ผมมองไมล์ที่จับระยะทางไว้แล้วเปรยขึ้นว่า “มันเลย20โลมาแล้วนะ ทำไมไม่เห็นตึกกับสี่แยกที่มีป้ายสักที”  จึงตัดสินใจหาบ้านหรือคนเพื่อถามทางอีกครั้ง ผมเห็นร้านชำอยู่ขวามือจึง ว.บอกรถร่วมขบวนว่าขวามือมีร้านชำ เราจะจอดเพื่อถามทาง รถทั้ง3คันจอดเรียงเสียบอยู่หน้าร้านชำ พี่โจลงไปถามทาง มีแว่น โต้ง ลงตามไปด้วย เมื่อได้ความว่าเราเลยมาแล้วจริงๆจึงเดินทางต่อโดยย้อนกลับไปอีกนิดเดียวก็เจอสี่แยกและป้ายบอกทางไปน้ำพุร้อนโป่งกระทิง โชคดีที่เลยมาไม่เยอะ ระหว่างทางก็หาร้านอาหารและคุยทาง ว.เรื่องจะแวะกินร้านไหน พี่โจแย้งว่าไปกินที่โป่งกระทิงดีกว่ากินแถวนี้เดี๋ยวหัวแบะ เอาไงเอากันทุกคนเห็นตามพี่โจ
เมื่อไปถึงน้ำพุร้อนโป่งกระทิง และจอดรถกันเรียบร้อยแล้ว ผมเห็นรถคันข้างๆโดนลิงเล่นงานอยู่โดยหวังว่ารถพวกเราคงไม่โดน เรารีบเดินไปที่ร้านค้าเพราะความหิวจนตาลายกันหมดแล้ว ร้านค้าที่นี่มีลักษณะปลูกเป็นยาวหลังคาสังกะสี มี
แม่ค้าอยู่คนเดียวขายทุกอย่างทั้งก๋วยเตี๋ยว ส้มตำ ไข่ปิ้ง น้ำอัดลม ขนมต่างๆ มีแผงว่างอยู่อีก2-3แผงไม่มีคนเช่า ผมเดาว่าคงเพราะนักท่องเที่ยวไม่เยอะและส่วนใหญ่คนที่มาที่นี่จะเป็นขาประจำที่มารักษาโรคภัยไข้เจ็บต่างๆโดยเฉพาะอัมพฤกษ์อัมพาตซึ่งที่นี่ขึ้นชื่อมาก
ไม่รีรอเราสั่งก๋วยเตี๋ยวน้ำกันคนละชาม มีผมเบิ้ล2อยู่คนเดียว หลังกินเสร็จก็คุยกันเรื่องที่เราไปจอดถามทางตรงร้านชำว่า
พี่โจ  “ตอนพี่ลงไปนะ ป้าเจ้าของร้านสะดุ้งเลยพร้อมรีบคว้าไม้กวาดกำไว้แน่น  เมื่อเห็นรถเรา3คันขับไปจอดตรงหน้าร้าน”
แว่น  “ใช่ป้าแม่งสั่นเลย”
พี่โจ  “แล้วได้ยินไอ้คนหนุ่มข้างๆป้า มันบอกป้าว่า ป้าไม่ต้องพูดอะไรนะเดี๋ยวผมพูดเอง”
แว่น  “สงสัยแม่งคิดว่าเราเป็นตำรวจ คงทำอะไรผิดแน่ๆเลย”
ผม  “จะไม่ให้ป้าแกคิดว่าเราเป็นตำรวจได้ยังไงล่ะ ก็เล่นขับรถไปเสียบหน้าร้านพร้อมกัน3คัน ที่รถก็มีเสา ว.  นี่ถ้าข้างรถมีสติกเกอร์ตราโล่ด้วย ป้าแกคงช๊อคตายแล้วล่ะ”
พี่โจ  “พอมันรู้ว่าเราแค่มาถามทาง ดูป้ามันโล่งๆเลย”
สงสัยมันขายยาบ้า หรือเปิดบ่อนหลังร้านหรือเปล่าไม่รู้ เราเดากันเดาส่งเดช
หลังจบการสนทนา เราก็เดินไปดูบ่อน้ำพุร้อน มีคนมาลงแช่เพียงไม่กี่คนเพราะตอนนี้เริ่มเย็นมากแล้วแถมฝนก็โปรยตกๆหยุดๆลงมาตลอด ผมเห็นลุงกับป้า2คนมีกะละมังใบใหญ่ใส่น้ำและน้ำแข็งกั๊กก้อนใหญ่ จึงเข้าไปถาม  “ทำไมต้องใส่น้ำแข็งไว้ในน้ำกะละมังด้วยครับป้า”
ป้า  “สูตรของป้านะต้องอาบน้ำเย็นจัดๆก่อน แล้วค่อยลงแช่ในบ่อน้ำร้อน แล้วมาอาบน้ำเย็นอีก ทำแบบนี้หลายๆรอบ”
ป้าแกอธิบายต่อ  “เมื่อก่อนนี้นะลุงแกเดินไม่ได้เลย มีคนแนะนำให้มาที่นี่และทำแบบนี้ ตอนนี้ลุงแกเดินได้สบายไม่มีติดขัด”
ผม  “โห มันดีอย่างนี้เลยหรือ”
ป้า  “ใช่  ทำมาหลายปีแล้ว แล้วก็มาทุกอาทิตย์เลย”
หลังจบการสนทนาฝนก็หนาเม็ดขึ้นจนต้องลาลุงกับป้ามาหลบฝนที่ศาลาใกล้ที่จอดรถ มีรถไอติมวอจอดอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ จึงชวนกันไปกินไอติม  ระหว่างกินไอติม พ่อค้าไอติมก็บอกพวกเราว่าระวังลิงมันมาแย่งนะ นั่นๆมันทำท่าจ้องอยู่บนต้นไม้น่ะ เราจึงเดินออกมากินที่ลานจอดรถห่างจากต้นไม้ใหญ่และลิง ซึ่งตอนนี้ฝนหยุดตกพอดี
ระหว่างที่กินไอติม  ผมก็คุยกับพี่โจว่า  “จำได้ว่าที่เคยมาครั้งแรกตรงทางแยกซ้ายมีทางไปอีก ป้ายบอกว่าเป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าอะไรสักอย่าง”
พี่โจ  “ใช่ เคยขึ้นไปกับพวกป๋าเต๊ก ลุงโหน่ง ข้างบนเป็นจุดชมวิวสวยมาก”
ผม  “เสียดายครั้งที่แล้วไม่ได้ไป เพราะเย็นมากแล้ว ตอนนี้ก็เริ่มเย็นแล้วด้วย”
พี่โจ  “ลองไปดูไหมล่ะ”
ผม  “ก็น่าสนนะ”
จึงสอบถามกับคนขายไอติมว่าเคยขึ้นไปทางนี้หรือเปล่า คนขายไอติมปฎิเสธบอกยังไม่เคยไป แต่มีลุงคนหนึ่งน่าจะเป็นคนในพื้นที่ได้ยินที่เราคุยกันจึงบอกกับเราว่า ทางข้างบนมีประตูปิด ถ้าจะไปต้องขออนุญาตเจ้าหน้าที่ก่อน เราขอบคุณลุงที่ให้ข้อมูล
หลังจากนั่งพักในศาลาสักครู่จึงเดินทางกันต่อแต่จุดหมายไม่ใช่กลับบ้าน แต่เป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าที่ลุงแกว่าปิดประตูอยู่ เส้นทางนี้เป็นทางป่าวิ่งขึ้นเขา ทางแคบรถสวนกันไม่ได้ เราวิ่งขึ้นเขามาเรื่อยๆจนเจอประตูที่ว่าที่มีลูกกุญแจใส่อยู่ ระหว่างที่กำลังกลับรถยูเทริ์นลงมา ก็มีเจ้าหน้าที่ป่าไม้ขี่มอเตอร์ไซค์ขึ้นมาพอดี พี่เจ้าหน้าที่สอบถามเราว่าจะไปไหน เราบอกความประสงค์ของเราให้ฟัง พี่เจ้าหน้าที่แนะนำว่าถ้าต้องการจะเข้าไปจะต้องแจ้งเรื่องให้กับหัวหน้าพร้อมให้เบอร์โทรศัพท์มาเพื่อให้ผมคุย  “ตรงนี้ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์นะพี่” ผมแย้ง   พี่เจ้าหน้าที่จึงบอกต้องขึ้นไปบนเนินหน้าประตูจะมีสัญญาณ  ผมถือโทรศัพท์เดินไปที่ประตูก็มีสัญญาณจริงๆ และต่อสายคุยกับหัวหน้าเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าจนได้ความเรื่องการขออนุญาติเข้าไป และที่นี่จะเป็นทริปต่อไปที่เราจะไปกัน
เจอกันเมื่อเวลาว่างตรงกันและมีตังค์เติมน้ำมัน กับทริปเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าหลังประตูเหล็ก

ซูกิ-เอ:
 :L2900: รอชม รอชม ภาคต่อคับพี่หนึ่ง  :L2753:

พี่เจ ปาดำ เชียงราย:
สุดยอดครับ

รอตืดตามต่อครับพี่หนึ่ง  :L6428:

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว