Pa Mania General (เรื่องทั่วไปปามาเนีย) > Pa Mania On Tour & Meetings

ไปแอ่วเหนือมาครับ

<< < (2/7) > >>

.น้องเอก.:
 :sd23: ขอบคุณครับพี่แม๊ค ที่พาเที่ยว ไม่ได้เที่ยวเองก็มีพี่ๆที่นี่ละพาเที่ยว  :sd42:
ภาพสวยครับ  :L2900:

แม็ค พัทยา MrMacSayHi:
เบื้องหลังภาพต้องตื่นมาตอนตี 3 เพื่อรอให้ฟ้าเปิด รอให้เห็นดาวได้เต็มฟ้า ท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บ ลมหนาวพี่พัดแรง ขาตั้งกล้องต้องใช้ถุงทรายถ่วงไว้ ไม่งั้นยังงัยก็เบลอ เข้านอนตอนตี 4 กว่าๆ เพราะมือเริ่มชา  :sd42: :sd42: :sd42: 


ปูลาย....... ถ้าพวกเรามากันเป็นแก๊งอีกทีตอนปลายมกราคมถึงกลางเดือนกุมภาพันธ์ มาชมดอกพญาเสือโคร่งบาน ตกดึกออกมาชมดาว นั่งต้มน้ำชงกาแฟ ผิงไฟอุ่นๆ น่าจะดีนะ  :L2732: :L2732: :L2732:

พี่สุรศักดิ์ (TE37):
มีความสุขกับการท่องเที่ยวคับพี่แม็ค.....สวยๆ   :sd10:

นุก (ปทุมธานี):
พี่แม็ค เอามาฝากเยอะๆครับ  :L2900:

แม็ค พัทยา MrMacSayHi:
 เริ่มต้นทริปจากพระรามเก้า(จริงๆผมเริ่มต้นจากพัทยา แต่ไปแวะรับแฟนและเพื่อนๆที่พระรามเก้า) ออกเดินทางจากพระรามเก้า 80.15 น. โดยใช้เส้นทางบางบัวทอง สุพรรณ ชัยนาท นครสวรรค์ แวะตัวเมืองลำปางเพื่อรับน้องสาวแฟนอีก 1 คน รวมสมาชิกทั้งหมด 5 คน ถึงลำปางตี 5 พอดี รวมเวลาเกือบ 9 ชั่วโมง ซึ่งถือว่าโชคดีมากที่รถเยอะแต่ไม่ติด แต่วิ่งทำความเร็วไม่ได้ จนหลุดจากกำแพงเพชรเลยได้เหยียบหน่อย หลังจากนอนพักจนหายเพลีย กินอาหารเช้าเรียบร้อย ประมาณบ่ายโมงเราก็ออกเดินทางจากลำปางมุ่งหน้าสู่ขุนแม่ยะ ซึ่งอยู่ห่างจากห้วยน้ำดังเพียงไม่กี่กิโล เรามาถึงทางเข้าขุนแม่ยะประมาณ 17.20 น. เนื่องจากรถหนาแน่นมาก บางช่วงต้องเจอรถเรียงขบวนกันยาว ไม่สามารถหาจังหวะแซงได้เลย ลืมบอกไปว่าถนนเส้น 1095 นี้ เป็นทางสองเลนสวนกัน หาจังหวะแซงยากจริงๆ ถ้าไม่แน่ใจว่าแซงได้ ไม่ควรเสี่ยงเด็ดขาดครับ เพราะถ้ารถสวนออกมาจากทางโค้งแล้วจะหลบหรือชะลอไม่ทัน คันใดคันหนึ่งอาจต้องตกเขา หรือไม่ก็ชนกัน เส้นทางบางช่วงมีขึ้นเขาลงเขาชันมากๆ ถ้าไม่ทิ้งช่วงคันข้างหน้า อาจจะทำให้เสียจังหวะได้ ยิ่งถ้าคันข้างหน้าขึ้นไม่ไหวแล้วมีไหลกลับหลังจะทำให้เราหัวใจวายได้ครับ หลบไปไหนก็ไม่ได้ อันตรายสุดๆ ออกนอกเรื่องมาซะยาวเลย..... ผมสอบถามเจ้าหน้าที่ได้ความว่า ดอกพญาเสือโคร่งยังไม่บาน แต่มีอยู่ต้นนึงที่พระพี่นางฯ มาปลูกไว้บานอยู่ต้นเดียว ผมเห็นว่าจะค่ำแล้ว ใจนึงก็ว่าจะไปกางเต๊นท์นอนที่ปาย แต่อีกใจนึงก็อยากลองเข้าไปดูเพราะยังไม่เคยเข้าไปเลย ส่วนปายผมไปพักหลายทีแล้ว เจ้าหน้าที่ถามว่ารถสูงมั้ย ถ้าไม่สูงเข้าไม่ได้ ผมก็เลยชี้ให้เจ้าหน้าที่ดูน้องปาของผม เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าได้เลย ผมก็เลยตัดสินใจมุ่งหน้าสู่จุดกางเต๊นท์โดยต้องขับเข้าไปอีก 8 กิโลเมตร ช่วงแรกก็ธรรมดามากครับ แค่เป็นทางลูกรัง ขึ้นเนินบ้างลงเนินบ้าง แต่ที่ไม่ธรรมดาคือ เส้นทางส่วนใหญ่แคบมาก รถวิ่งสวนกันไม่ได้เลย คันใดคันนึงต้องถอยจนกว่าจะสวนกันได้ ขับเข้าไปเรื่อยๆ ชักจะยิ่งเลวร้ายลงเรื่อยๆ เริ่มจากเจอถนนแฉะ แถมเป็นช่วงขึ้นเนินชัน และมีโค้งด้วย หากหลุดนอกเส้นทางก็คือเหวครับ บางช่วงจะมีสะพานไม้ให้ข้าม บางช่วงต้องขับอ้อมเขาที่เป็นครึ่งวงกลม ไม่สามารถมองเห็นรถคันที่สวนมาได้ ต้องบีบแตรตลอดเวลา ไม่งั้นจะเสียจังหวะเพราะสวนทางกันไม่ได้ ช่วงสุดท้ายก่อนถึงทางเข้าจุดกางเต๊นต์จะเป็นช่วงที่ทั้งชันทั้งลื่น น้องปาผมไม่ใช่ขับสี่ซะด้วยสิ(ผมขับคนเดียว) แต่สุดท้ายก็มาถึงโดยปลอดภัย ในใจคิดอยากให้รถตัวเองเป็นขับสี่ซะจริงๆ หลังจากขนของลงจากรถแล้วก็รีบกางเต๊นท์เลยครับ ก่อนที่จะมืด เพราะแค่เวลาตอนนั้นมันก็หนาวเหน็บพอสมควรเลย ยิ่งตอนที่ลมพัดนะ หนาวสุดๆ ในวันนั้นผมไม่ใช่คันสุดท้ายครับ ยังมีมาอีก 2 คันปิดท้าย แต่รวมแล้ววันนั้นทั้งหมด 9 คันเท่านั้นครับ แล้วลองทายดูสิครับว่ามีขับสองกี่คัน (บอกให้ก็ได้ว่า 7 คันเป็นขับสี่ครับ) เจ้าหน้าที่บอกว่าดูทีแรกคิดว่ารถผมขับสี่เพราะเห็นยกสูง พอผมบอกว่ารถผมขับสอง เจ้าหน้าที่ชมว่าขับได้เก่งมาก เพราะส่วนใหญ่ต้องเป็นขับสี่ ขับสองโดนเรียกให้ไปช่วยลากบ่อยๆ ช่วงหน้าฝนไม่อนุญาติให้นำรถขับสองเข้าไปเด็ดขาด

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว