มาต่อๆ
หลังจากนวด แล้ว ก็นวดพี่ม่อนจนได้ที่แล้ว คิดว่าน่าจะไปได้จนถึงเส้นชัย
จากจุดนี้ไปเหลือเข้าเส้นชัยก็ประมาณ 25 โลมั้ง
ปั่นมาด้วยกัน7 คน ที่แรกคุยกันกับทางพี่ต๋องว่า เราจากช่วยกันลากให้เข้าเส้นทั้งหมด ที่ความเร็วไม่เกิน 25
เจ็ดคนที่แรกผมลากได้ประมาณ 500 เมตร ตามด้วย พี่ต๋อง พี่เอกแบร์ พี่ต้น พี่จ่า พี่พรเทพอยู่กับหลานกำลังตามมา
ผมหันกลับหลัง อ้าวพี่ม่อนหายไปไหนหว่า เลยบอกพี่ต๋อง พี่เอก พี่ต้นไปก่อน ขอดูพี่ม่อนก่อน
ลดความเร็วยานลงมา20 ก็แล้วพี่ม่อนยังไม่ตามมาอีก
ซักพักใหญ่ พี่ม่อนตามมาทันผมก็ดันพี่ม่อน เข้ากลางให้พี่จ่าลาก ผมจะประกบท้ายคอยดันให้
พี่ม่อนจะขออยู่ท้ายท่าเดียว ปั่นไม่ถึง20เลย จำยอมต้องอยู่กลางขบวน พอเจอเนินยาวๆซึ่มๆ พี่จ่าเริมทิ้งระยะ พี่ม่อนเริ่มช้า
ซักพี่พี่ม่อน บอก พี่ปรีไม่ไหวแล้ว ปลดคริทได้ เพราะกลัวยานเทพเป็นรอย
แต่คนก็สภาพ เหมือนในรูป
(คือรูปนี้ตั้งใจให้เห็นน้องคนสวยที่วิ่งมาช่วยนะครับพี่ม่อน ไม่มีอื่นใดจริ๊งๆ)
สภาพคือตะคิวขึ้นที่ต้นขา จะช่วยกดเหมือนเวลานักบอลตะคิวขึ้นก็ไม่ได้ เพราะไม่เป็นตะคิวที่น่อง งอขาก็ไม่ได้ ต้องนวด ต้องเค้น กันนานพอสมควรกว่าเส้นจะคายตัว
สภาพคือไปต่อไม่ไหว ต้องขึ้นรถเซอร์วิทอย่างเดียว แต่ที่เห็น คือรถชาวบ้านผ่านมามีน้ำใจวิ่งส่งเข้าเส้นชัย ขอบคุณครับ
อีกคนที่เห็น ปั่นเสื้อภูเขา มาจากไหนไม่รู้ พี่ๆไปด้วยผมไปไม่ไหว เลยต้องหิ้วปิกขึ้นรถเป็นเพื่อนพี่ม่อนอีกคน
บอร์ดหน้าแรก
หน้าบ้าน
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก