แค้มป์ปิ้งนอนดูดาวบ้านพุระกำ

[หยก วาฬน้ำเงิน]

ภาพจากกล้องหน้ารถ By โต้ง Triton ที่ออกจาก กทม.ตอน2ทุ่มถึงบ้านพีระกำตอน5ทุ่ม
ถ้าดูตั้งแต่ต้นฟังเสียงด้วยจะได้อรรถรสมากขึ้น
หรือถ้าดูแบบรวดเร็วก็ดูตอนต้นของคลิป1 ตอนเริ่มเข้าทางด่าน ตชด.
แล้วไปดูคลิป2 ตอนท้ายที่ถึงโรงเรียนแล้ว

https://www.youtube.com/watch?v=uA_2aucDWmU

https://www.youtube.com/watch?v=QBNAEDLMsc0

ไม่อยากนึกเลยว่าถ้าโต้ง Triton เกิดหลงทางตามพวกพี่ไปไม่ถูกนี่ชีวิตเขาจะเป็นยังไง   แต่นับถือน้ำใจครับ..คำพูดเป็นคำพูดจริงๆ
บรรยากาศโดยรวมน่าสนุกมากครับพี่หนึ่ง เป็นบรรยากาศที่หาไม่ได้ในกรุงเทพฯอย่างแน่นอน

[แม็ค พัทยา MrMacSayHi]

เมื่อวานขากลับ ผ่านทางเข้าพุเตย นึกถึงทริปพี่หนึ่งเลย คิดๆอีกที อ้าว......คนละที่นี่หว่า 

[พี่หนึ่ง 111]

หลังจากโต้งจอดรถเรียบร้อยก็จัดแจงเอาเต้นท์และเครื่องนอนสำหรับคืนนี้ออกมาจากท้ายรถ ลูกสาวคนเล็กของโต้งลงมาจากรถพร้อมกับขยี้ตา คงจะหลับมาตั้งแต่ออกจากบ้าน ส่วนเจ้าลูกชายคนโตยังไม่ลงจากรถเพราะหลับอยู่  เต้นท์ของโต้หลังใหญ่หลังคาสูงสามารถยืนในเต้นท์ได้โดยไม่ต้องก้มหัว พวกเราช่วยกันจับคนละทีสองทีก็กางเสร็จ ลูกชายของโต้งก็ตื่นลงมาจากรถพอดี แล้วก็ชวนกันไปนั่งกินข้าวใต้ฟลายชีท



เราสังเกตเมียโต้งมีอาการสั่นๆหน้าตาไม่สู้ดี เอ็มจึงถามว่า “เป็นอะไร”
หญิงเมียโต้ง “นั่งร้องไห้มาตลอดทางเลย กลัวมาก บอกให้โต้งกลับก็ไม่ยอมกลับ บอกว่านัดกับพวกพี่ๆไว้แล้ว ไอ้เราก็ถามโน่นถามนี่โต้งก็ไม่ยอมตอบ เนี่ยะถามว่าสัญญาณวิทยุมันไปไกลได้กี่เมตร พี่เค้าจะรับเราได้หรือเปล่า แผนที่ที่พี่หนึ่งส่งให้เป็นยังไงขอดูหน่อย เรามาถูกทางหรือเปล่า โต้งมันก็ไม่ยอมพูด เราก็กลัวจนร้องไห้มาตลอดทางนี่แหละ”
โต้งได้แต่นั่งยิ้มแหย่ๆระหว่างที่หญิงเล่า  พวกเราก็นั่งหัวเราะขำเรื่องที่หญิงเล่า แต่ก็ถือว่าโชคดีที่เข้าป่ามามืดๆแล้วแถมยังไม่คุ้นทางอีกจนมาถึงโรงเรียนเจอพวกเรา
เบริ์ด “บอกแล้วโต้งมันต้องมา”
พี่โจ “เออ มันเจ๋ง”
หลังจากนี้เราก็นั่งเม้าท์มอยกันเรื่อยเปื่อย
ผม “ไม่ไหวแฮะ รู้สึกแน่นท้องยังไงไม่รู้ สงสัยกินข้าวเยอะไปหน่อย”
พี่โจ “ไปขี้ดิ จะได้สบายท้อง”
ผม “ห้องน้ำโรงเรียนมีตุ๊กแกไม่ใช่เหรอ เห็นเอ็มบอก”  เอ็มรีบตอบทันทีว่า “ใช่ค่ะพี่”
ผม “สงสัยต้องขุดส้วมสนามแล้วมั้ง เอาตรงไหนดีนะ” ตรงที่เรากางเต้นท์กันก็เห็นจะมีที่เดียวคือชายป่า ซึ่งมีรถผมจอดขวางบังตาไว้พอดี ทำธุระส่วนตัวได้ทั้งชายหญิง และข้างรถผมก็กางเต้นท์โยนQuechua ไว้เป็นที่เรียบร้อยตั้งแต่หัวค่ำ
ผมคว้าพลั่วสนามพร้อมถังน้ำเดินไปชายป่าข้างรถ จัดการขุดหลุมลึกกว้างพอประมาณแล้วจัดการธุระส่วนตัว เสร็จก็ล้างก้นแต่ล้างยังไงก็ลื่นๆเหมือนล้างไม่สะอาด คงเป็นเพราะน้ำจากลำธารที่มีตะไคร่ขึ้นอยู่ ผมล้างน้ำจนเกือบหมดถังมองในหลุมอีกทีน้ำก็เต็มและล้นออกมาแล้ว แถมยังไหลไปทางเต้นท์ผมที่กางห่างแค่2-3เมตรเท่านั้น ผมรีบใส่กางเกงแล้วเอาพลั่วขุดรอบๆหลุดถ่ายเพื่อให้น้ำไม่ไหลไปที่เต้นท์แล้วกลบหลุดนั้นซะ
พี่โจ “เป็นไงสบายขึ้นยัง งั้นมากินเหล้าต่อ”
ผม “ขี้ไม่ค่อยออกเลยพี่ ยังแน่นๆเหมือนเดิม”
คืนนั้นมีหิ่งห้อย2-3ตัวบินมาทักทายพวกเราด้วย เบริ์ดพูดแซวขึ้นมาทันทีว่ากระสือหรือเปล่า เท่านั้นแหละเรื่องในวงเหล้าของเราก็เปลี่ยนเป็นเรื่องผีทันที
ผม “พี่โจ ไปช่วยผมย้ายเต้นท์หน่อย”
พี่โจ “กลัวผีอ่ะดิ “
ผม “ก็ดันมาคุยเรื่องผี แล้วผมก็นอนอยู่ชายป่าคนเดียว มันก็ต้องเสียวบ้างแหละ”
เราช่วยกันยกเต้นท์มาอยู่ตรงกลางระหว่างเต้นท์ที่พี่หมี พี่โจ เบริ์ดนอนด้วยกัน กับอีกเต้นท์เป็นเต้นท์ของแว่นกับเอ็ม
ผม “เอาตรงนี้แหละอบอุ่นดี”  ใช่อบอุ่นจริงแต่กิตติศักดิ์เรื่องการนอนกรนของเบริ์ดจนพื้นบ้านสะเทือนเป็นที่รู้กันดีในพวกเรา แต่ไม่เป็นไรกินเหล้าเมาๆน่าจะช่วยได้

[พี่หนึ่ง 111]

ในที่ห่างไกลความเจริญไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึง ขนาดโซล่าเซลของโรงเรียนยังเสีย ความมืดในคืนข้างแรมสามารถมองเห็นดาวบนท้องฟ้าได้สวยเหมือนอยู่ท้องฟ้าจำลองที่เสียอย่างเดียวคือเราต้องยืนแหงนมองไม่มีก้าวอี้นั่งสบาย 
เราดับไฟLEDจากแบตเตอรี่ ความมืดสนิดที่หาไม่ได้ในเมืองหรือแหล่งท่องเที่ยวธรรมชาติแต่พลุกพล่านไปด้วยผู้คน พวกเราออกมายืนนอกฟลายชีทรับน้ำค้างมองดูดาว ต่างคนต่างจินตนาการผลัดกันเล่าเรื่องดวงดาวที่เคยได้ผ่านจากTV และอินเตอร์เน็ต
เบริ์ด “เห็นเปล่าพี่”
ผมอุทานลั่น “ดาวตกนี่หว่า” แล้วมานึกสะดุดขึ้นได้ว่าถ้าเห็นดาวตกแล้วห้ามทัก แต่ไม่ทันเสียแล้ว
เบิร์ดเล่าให้ฟังว่า สมัยอยู่เรือ กัปตันให้เบริ์ดมาถือพังงาตอนกลางคืน กลางทะเลมืดมากในห้องบังคับเรือมีเพียงแสงจากจอเรดาร์ที่ต้องส่องดูเท่านั้น มองเห็นดาวมากมายและเห็นดาวตกทั้งคืน
ผม “หืมม ดาวตกมีทั้งคืนเหรอ”
เบริ์ด “ใช่พี่”
พี่โจ “ค่อยๆดูให้ตาเราปรับแสงแล้วจะเห็นดาวเยอะขึ้น”
ผมมองดูท้องฟ้าสักพักตาก็เริ่มปรับแสงจนเห็นดาวเยอะขึ้นๆ เป็นอย่างที่เบริ์ดว่าจริงๆ ดาวตกมีทั้งคืน เราเห็นดาวตกตามมุมต่างๆของท้องฟ้าหลายดวง โดยไม่รู้ว่าดาวตกที่เราเห็นนั้นแสงใช้เวลาเดินทางกี่ร้อยหรือกี่ล้านปีแสงมาถึงโลกจนให้พวกเราได้เห็นชมความสวยงาม หรือดาวตกที่เราเห็นนั้นมันไม่มีอยู่ในระบบสุริยะจักรวาลนานแค่ไหนแล้ว หรือแสงดาวที่เราเห็นอยู่ในตอนนี้นั้นอาจจะไม่มีอยู่แล้วเหลือเพียงแสงเท่านั้นที่พึ่งเดินทางมาถึงโลก โลกช่างเล็กมากจริงๆในจักรวาล แล้วมนุษย์ล่ะเป็นเพียงฝุ่นของฝุ่นของฝุ่นในจักรวาลเท่านั้น

[พี่หนึ่ง 111]

ไม่อยากนึกเลยว่าถ้าโต้ง Triton เกิดหลงทางตามพวกพี่ไปไม่ถูกนี่ชีวิตเขาจะเป็นยังไง   แต่นับถือน้ำใจครับ..คำพูดเป็นคำพูดจริงๆ
บรรยากาศโดยรวมน่าสนุกมากครับพี่หนึ่ง เป็นบรรยากาศที่หาไม่ได้ในกรุงเทพฯอย่างแน่นอน

โต้งคงได้ทำไร่ที่พุระกำมั้งครับพี่หยก

เมื่อวานขากลับ ผ่านทางเข้าพุเตย นึกถึงทริปพี่หนึ่งเลย คิดๆอีกที อ้าว......คนละที่นี่หว่า 

มี "พุ" เหมือนกันก็พอได้ครับพี่แม็ค

[Goodboy]

อ่านเรื่องราวทิปนี้ของพี่หนึ่ง ผมชอบมากครับ ประทับในความเป็นสหายที่ต่างน่ารักต่อกัน น้ำใจในข้าวเปียก ขอ3คำ ชอบไลค์เลย

[แม็ค พัทยา MrMacSayHi]

รอพี่หนึ่งมาต่อ.....

[ภูดิท]

ชอบๆๆๆ

[พี่หนึ่ง 111]

ในคืนนั้นเรานอนกันเร็วประมาณตี2เพราะเพลียมาตั้งแต่คืนวันศุกร์ที่ชนแก้วกันถึงตี3 แล้วตื่นแต่เช้าเดินทางอีก เราจัดการเก็บอาหารที่ปรุงแล้วไว้บนท้ายรถแว่นซึ่งมีฝาปิดท้ายกระบะมิดชิด ส่วนของสดเก็บในลังโฟมใบใหญ่แล้วเอาลังพลาสติกใบใหญ่ทับไว้อีกที กันหมา2ตัวมันจะมาคุ้นตอนกลางคืน
นอนเต็นท์หน้าร้อนคงรู้กันอยู่แล้วว่าอากาศในเต็นท์มันเป็นยังไง แต่ที่บ้านพุระกำอากาศไม่ถึงกับร้อนมากพอนอนได้ แต่ผมเสียเปรียบตรงที่เป็นเต็นท์โยนทรงเตี้ย หน้าต่างเล็กไปหน่อยตอนนอนก็มีเหงื่อซึมๆบ้างพอนอนได้ ถ้าเป็นเต็นท์ใหญ่หลังคาสูงหน้าต่างกว้างๆคงสบายกว่านี้ อย่างที่บอกไว้แต่แรกว่าผมย้ายเต็นท์มาอยู่ตรงกลางระหว่างเต็นท์เบริ์ดกับเต็นท์แว่น ทำให้คืนนั้นผมได้นอนฟังเสียงเสือกับเสียงหมีทะเลาะกันทั้งคืน ก็ถือซะว่าได้มาสัมผัสธรรมชาติอย่างแท้จริง

เต้นท์ผมสีขาวหลังเล็ก



ผมนอนหลับๆตื่นๆเพราะแปลกที่และร้อนพลิกตัวไปมาหลายครั้ง จนประมาณ6โมงเช้าก็ได้ยินเสียงคุยกันของอีกกลุ่มที่มาติดต่อโรงเรียนเพื่อบริจาคของปลายปีที่ตื่นกันแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับและท่องเที่ยวระหว่างทาง จน8โมงเช้าผมก็ออกจากเต็นท์ก็เห็นว่ากลุ่มรถปิกอัพไปกันหมดแล้ว





เช้านี้อากาศสดชื่น หอมกลิ่นป่า มีเสียงน้ำในลำห้วยไหลแซะแก่งหินประสานเสียงไก่ของชาวบ้านที่มาหากินบนลานของโรงเรียนที่จิกกินมะม่วงที่หล่นดาษดื่นอยู่เต็มพื้น
มันเป็นเช้าที่หาไม่ได้ในเมืองที่คนเมืองอย่างผมที่ตื่นมาก็ได้ยินแต่เสียงรถเพราะบ้านอยู่ติดถนน อาหารเช้าเราทำกันแบบง่ายๆเพิ่มอีกไม่กี่อย่างเพราะมีกับข้าวที่เหลือตั้งแต่เมื่อคืนมาอุ่น




เอ็มว่าจะหุงข้าวต้มหมูสับ แต่มีดมีแต่เล่มเล็กสับหมูไม่ละเอียด พี่โจจึงรับหน้าที่ทำหมูให้ละเอียดด้วยสูตรพิเศษคือใช้ครกตำ ซึ่งมันก็ได้ผล หมูละเอียดหรือจะเรียกว่าเละก็ไม่รู้   
โต้งก็รับหน้าที่หุงข้าวในเช้านี้ด้วยสูตรหุงข้าวในกระทะน้ำร้อนที่เคยโชว์ผลงานเมื่อครั้งเขาสอยดาว จันทบุรี แต่คราวนี้ข้าวสุกช้าจนต้องเติมน้ำลงกระทะหลายครั้งไม่เหมือนครั้งนั้นที่ข้าวสุกเร็ว แต่โต้งก็ทำให้เราได้กินข้าวสวยแบบไม่ผิดหวัง  พี่โจจัดการหั่นกระเทียมและผักชีไว้โรยหน้าข้าวต้ม  ผมก็ต้มน้ำเพื่อชงกาแฟดื่มตอนเช้าจะได้ดื่มด่ำไปพร้อมกับธรรมชาติที่อยู่รอบตัว

[พี่หนึ่ง 111]

หลังอาหารเช้าเราก็เตรียมตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าลงเล่นน้ำโดยมีลูกของโต้ง2คนลงเล่นน้ำนำไปก่อนนานแล้ว โต้งซึ่งเกิดอาการคันอยากลองเอารถลงน้ำก็ขับลงไปทางหน้าแค้มป์ซึ่งทางลงเป็นดินเละ เมื่อกลับรถเสร็จจะเอารถขึ้นก็พยายามปั่นหลายรอบจนขึ้นมาได้




หลังจากนั้นผมกับพี่หมีเดินทวนน้ำขึ้นไปประมาณ50เมตรที่น้ำลึกประมาณต้นขาและมีต้นไม้ใหญ่เป็นล่มเงา ผ่านต้นไม้น้ำหลายชนิดที่คุ้นตาก็สาหร่ายหางกระรอก และพืชน้ำอย่างอื่นที่ไม่รู้ชื่อเป็นใบยาวๆคล้ายใบเตยแต่สั้นกว่าพัดไสวในน้ำ รวมทั้งตะไคร่น้ำที่จับตัวเป็นกลุ่มก้อนลอยตามน้ำมา ก่อนลงแช่น้ำกับพี่หมี2คนอย่างสบายใจ จนสักพักพี่โจก็มาสมทบ








เรานอนแช่น้ำพร้อมชมนกชมไม้อย่างสบายใจ พื้นน้ำบริเวณนี้เป็นตะกอนดินพอเดินหรือขยับตัวแต่ละครั้งจะมีตะกอนดินฟุ้งกระจายในน้ำเต็มไปหมดแต่นั่งนิ่งๆสักพักน้ำก็ตกตะกอนและกลับมาใสเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว เวลาสายๆแบบนี้ผีเสื้อออกมากินโป่งดินที่มนุษย์ช่วยกันสร้างตั้งแต่เมื่อคืนหลายโป่งนั่นก็คือเยี่ยวตั้งแต่เมื่อคืนนั่นเอง ผีเสื้อทั้งเล็กใหญ่มากมายบินว่อนไปทั่วทั้งบริเวณสวยงาม ลักษณะสีสันเหมือนกับที่แก่งกระจานเพราะเป็นผืนป่าต่อเนื่องกัน มีทั้งตัวเล็กๆปีกสีเหลือง ปีกดำแต้มเขียวหรือฟ้า พวกหางตึ่งก็มีมากบินแทบจะชนกัน

[พี่หนึ่ง 111]

ผีเสื้อที่บ้านพุระกำ

https://www.youtube.com/watch?v=8gbrTVCMKCs

[พี่หนึ่ง 111]

มองไปที่ริมน้ำหน้าแค้มป์เราเห็นโต้งเอารถลงน้ำไปแช่เพื่อถ่ายรูปเป็นที่ระลึกอีกครั้ง แล้วเหตุการณ์เดิมก็เกิดซ้ำ ทีนี้ไม่สามารถขึ้นทางเดิมได้แล้วเพราะทางเละจากการปั่นขึ้นเมื่อครั้งแรก จนเบริ์ดกับแว่นต้องมาช่วยปีนขึ้นขย่มกันชนหลังเพื่อเปลี่ยนลายจนรองเท้าแตะตาดาวที่ซื้อมาจากตลาดอำเภอเขาสอยดาวจันทบุรีหลุดลอยน้ำไป1ข้าง
ผมว่าสงสัยต้องไปช่วยแล้วมั้งพร้อมทำท่าเตรียมลุกจากน้ำ พี่โจรีบห้ามบอกปล่อยไปก่อนให้โต้งได้มีประสบการณ์จะได้รู้ว่าเป็นยังไง เมื่อรถขึ้นมาได้แล้วพวกเราต่างแซวโต้งว่า ครั้งหน้าถอยขับ4 มาได้แล้วจะได้หายคันสักที แต่ผมกลัวว่าโต้งมันจะคันกว่าเก่าน่ะสิ นี่ขนาดขับ2 รู้ทั้งรู้ว่าติดแน่ยังจะลงไปอีก ถ้ามีขับ4สงสัยได้ขับลุยกันไปถึงต้นน้ำเป็นแน่


เบริ์ดกับแว่นช่วยกันขย่มรถโต้ง
https://www.youtube.com/watch?v=e_jjAV-nWz4

[พี่หนึ่ง 111]

ประมาณ10-11โมงก็ได้ยินเสียงไมค์ประกาศดังมาจากทางโรงเรียน เรายังคิดว่าที่หมู่บ้านคงมีงานอะไร พอขากลับจึงรู้ว่าเป็นกลุ่มชมรมอะไรสักอย่างนำของพร้อมอาหารมาแจกให้กับนักเรียนที่โรงเรียน ซึ่งมีทั้งรถปิ๊กอัพและรถเก๋งจอดกันเต็มหน้าโรงเรียน
ก่อนเรากลับก็มีพี่ๆกลุ่มมอเตอร์ไซค์วิบากมาจอดลงเล่นน้ำ2-3คัน แล้วมีตามมาสมทบอีก2คัน ได้ยินว่า2คันหลังขับผ่านโรงเรียนเข้าไปทางไม้กั้น  พี่มอเตอร์ไซค์ลงแช่น้ำทั้งชุดโดยไม่ได้เปลี่ยนพร้อมเครื่องดื่มเย็นๆคนละกระป๋องแบบฟินเวอร์





เราขับผ่านกลุ่มคนที่มาบริจาคด้วยสายตางุนงงของผู้คนว่าไอ้รถ3คันนี้มันมาจากไหน ที่โรงเรียนก็ไม่เห็น มาก็ไม่ได้มาด้วยกันโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ แถมคนขับปาเจโร่เสื้อไม่ได้ใส่เปิดกระจกโชว์อีกตะหาก ผม ว.ถาม2คันหลังว่าจะเข้าไปทางขวาข้ามลำห้วยเล่นหรือเปล่า เสียงโต้งตอบกลับมาทันทีว่า “ไปดิพี่” ได้เลยผมพร้อมสนองทุกความคัน ผมขับนำลอดผ่านไม้กั้นเข้าไป  2ข้างทางมีทั้งบ้านปูนชั้นเดียวและบ้านทรงกระเหรี่ยงที่ทำจากไม้ไผ่ยกพื้นสูง มีต้นไม้แปลกถิ่นทั้งเงาะ ทุเรียน ที่ปลูกไว้กินกัน พี่หมีจะตื่นเต้นกับทุเรียนเป็นพิเศษเรียกให้พวกเราดูลูกทุเรียนที่อยู่บนต้นอย่างดีใจ บริเวณนี้มีบ้านปลูกใกล้ๆกันอยู่ประมาณ10หลัง ชาวบ้านมองรถเราขับผ่านไป เราขับกันอย่างช้าๆผ่านบ้านแต่ละหลังด้วยความเคารพรู้ว่าเราเป็นคนแปลกถิ่นที่เข้ามารบกวนพื้นที่ที่ชาวบ้านอยู่กันอย่างสงบเรียบง่าย เราสังเกตุพาหนะแต่ละบ้านมีรถมอเตอร์ไซค์รุ่นใหม่ บ้านไหนมีเงินมากก็ปิ๊กอัพ แสดงว่าที่นี่ชาวบ้านสามารถพึ่งพาตนเองได้เหมือนอย่างที่ป้ายเขียนไว้ที่โรงเรียนว่า “ไม่ต้องการรับของบริจาค เพื่อต้องการให้ชาวบ้านพึ่งตนเองได้”
ขับมาเรื่อยๆก่อนถึงบ้าน2หลังสุดท้าย ขวามือจะเป็นทางลงลำห้วยชันประมาณ30องศาเป็นหินก้อนใหญ่ลงง่าย ผมขับนำลงไปก่อนจนถึงริมน้ำแล้ว ว.บอกให้แว่นตามลงมาได้โดยจะไม่ขับจี้ตูดตามกัน ป้องกันอุบัติเหตุจากรถไถลหรือเบรกไม่อยู่ ผมขับข้ามน้ำไปก่อนทางเป็นหิน น้ำไม่มากผ่านกัน3คันสบายๆ โดยตลอดการเดินทางผมใช้แค่ขับเคลื่อน2ล้อเท่านั้น เพราะเป็นรถนำ ถือคติเราไปได้เพื่อนก็ไปได้  เมื่อขึ้นน้ำมาแล้วก็เจอไร่หัวไช้เท้าทางขวามือตรงทางที่เป็นร่องลึกเมื่อเดือนก่อนถูกไม้กั้นแล้วไถทางใหม่ซ้ายมือติดลำห้วยที่เมื่อก่อนเป็นป่ารก ข้างหน้ามีรถออฟโรดสีเขียวคันใหญ่ขับสวนมาเราหลบซ้ายเพื่อให้รถสีเขียวไปก่อน ตามทางแคบมาเรื่อยๆก็ถึงทางเข้าดงไผ่ซ้ายมือที่ริมน้ำเป็นคอกเลี้ยงวัวตอนกลางคืน ผมขับนำเข้าไปพร้อมข้ามน้ำที่2 พี่โจ ว.บอกแว่นกับโต้งว่าอย่าพึ่งตามมาเพราะดูทางรกและแคบมากให้ผมขับเข้าไปสำรวจก่อน เมื่อเข้าไปได้นิดนึงก็เห็นข้างหน้าว่าโล่งพี่โจจึง ว.บอกให้ตามมาได้ ทั้ง2คันจึงขับตามเข้ามา









ผมเดินสำรวจเส้นทาง








 แต่ที่ไหนได้พอผ่านทางโค้งเข้ามาได้ไม่กี่10เมตร ข้างหน้าก็ตันเสียแล้วต้องกลับรถกันอย่างทุลักทุเล เราขับย้อนมาตั้งหลักที่ปากทางเข้าดงไผ่อีกครั้งแล้วไปสำรวจทางแยกขวาซึ่งทางก็แคบลงเรื่อยๆเหมือนไม่ค่อยมีรถผ่านมาทางนี้ ผม ว.บอกให้แว่นกับโต้งรออยู่ตรงทางกว้างที่พอกลับรถได้ก่อนแล้วผมก็ลงรถเดินไปสำรวจซึ่งรถก็น่าจะพอไปได้จึงขับเข้าไปอีกหน่อย  2ข้างทางป่าเริ่มรกและครึ้ม แต่พอแค่นี้ดีกว่าเพราะวิ่งเข้ามาจากโรงเรียนลึกพอสมควรไม่รู้ใครเป็นใคร เดี๋ยวเจ้าถิ่นหมั่นไส้หรือเจอทหารพม่าจะเป็นเรื่อง เพราะเมื่อวานตรงด่าน ตชด.ผมก็ถามแล้วว่าเข้ามาทางนี้ได้ไหม ตชด.ยังบอกห้ามขับเลยโรงเรียนไปมันอันตราย ผมกลับรถตรงทางน้ำแคบๆ ดีที่โต้งกับแว่นไม่ได้เข้ามาด้วยไม่งั้นคงทุลักทุเลน่าดู  ตอนขับออกมาผมดันอยู่คันสุดท้ายขับไปก็เสียวไปจนถึงโรงเรียนอีกครั้ง พวกชมรมที่มาบริจาคของก็มองพวกเราอีกคงจะสงสัยว่า มันไปไหนของมันนึกว่ากลับออกไปแล้ว

[พี่หนึ่ง 111]

เราจอดรถกันหน้าโรงเรียนพร้อมปรึกษาทาง ว.กันว่าทำไมไม่เจอฝายเลยหว่า พี่หมีก็บอกว่าเมื่อคืนที่ไปคุยกับกลุ่มปิ๊กอัพเค้าก็ถามว่ามาทางฝายหรือมาทางเขา พี่หมีก็บอกไปว่ามาทางเขา พอไปคุยกับกลุ่มมอไซค์วิบาก เขาก็ถามอีกว่ามาทางฝายหรือมาทางเขา พี่หมีก็บอกไปว่ามาทางเขา ระหว่างที่พวกเราเก็บแค้มป์พี่หมีก็เดินมาคุยกับกลุ่มชมรม เขาก็ถามอีกว่ามาทางฝายหรือมาทางเขา พี่หมีตอบเหมือนเดิมว่าทางเขา  “เอาแล้วสิ!!!”ผมอุทาน

เราฟังพี่หมีเล่าแล้วก็สงสัยว่าพวกเราพลาดตรงไหนทำไมใครๆก็รู้ว่ามี2ทาง ผมมาครั้งแรกเมื่อเดือนที่แล้วก็ไม่เจอฝายมาครั้งนี้ก็ไม่เจออีกหรือ มีอะไรมาบังตาพวกเราหรือเปล่า สุดท้ายจึงตัดสินใจเดินทางกลับโดยใช้เส้นทางเดิมเพราะรู้อยู่ทางเดียวคือทางเขา เส้นทางขึ้นลงเขาวกวนสวยงามพี่โจสังเกตุด้านซ้ายมือซึ่งมองลงไปเป็นเหวว่าข้างล่างเป็นลำน้ำและมองเห็นฝายพร้อมเรียกให้ผมดู แต่ผมมองไม่เห็นหรอกเพราะอยู่คนละฝั่งแล้วยังเป็นคนขับอีกจึงได้แต่มองข้างหน้าอย่างเดียว ขืนมองลงไปในเหวตามพี่โจเดี๋ยวจะเป็นเรื่อง จนมาเจอทางแยกตัววาย พี่โจสังเหตุเห็นป้ายเขียนว่าบ้านพุระกำ พร้อมกับรีบ ว.บอก2คันหลังให้หยุดรถตรงทางลงเนินพอดี ผมบอกพี่โจว่าตรงนี้แหละที่ผมเจอเด็ก2คนตอนขาไปเมื่อเดือนที่แล้วและให้ขนมไปคนละห่อ ก่อนเบี่ยงซ้ายขึ้นเขาไปจนถึงโรงเรียน แต่ป้ายผมเห็นว่าเป็นโครงการแปลงทดลองปลูกพืชก็เลยไม่ได้ไป

ผมต้องเดินหน้าถอยหลัง2ครั้งจึงจะผ่านไปทางแยกซ้ายได้เพราะเป็นมุมแหลมและข้างทางเป็นเขา ถ้าเป็นขามาหรือขากลับจะไม่เป็นปัญหาเลยจะไปได้สบาย   2ข้างทางที่รถผ่านเป็นสวนป่า ผิดกับทางเขาที่เป็นป่าธรรมชาติจริงๆ ทางนี้มีต้นสนปลูกเป็นทางทั้ง2ข้าง มีต้นกล้วยปลูกสลับ จนมาเจอฝายทางขวามือ ผมดีใจรีบบอกเสียงดังว่า “เจอฝายแล้ว” แล้ว ว.บอก2คันว่าเจอฝายแล้ว เราจอดรถสักพักก่อนข้าม โดยพี่โจได้ ว.ไปบอกว่าให้ผมข้ามไปดูทางก่อนเพราะไม่รู้ว่าข้ามฝายไปแล้วจะมีทางไปต่อหรือเปล่า เมื่อผมข้ามไปแล้วเห็นว่ามีทางไปต่อ พี่โจจึง ว.บอกให้ตามมาได้ ข้ามฝายมาอีกฝั่งเป็นอาคารศูนย์วิจัยล้าง เราจอดรถตรงหน้าศูนย์พร้อมปรึกษากันว่าจะเอายังไงต่อ จะไปสำรวจต่อหรือจะกลับทางเดิม สุดท้ายด้วยความอยากรู้อยากเห็นของทุกคนจึงลงความเห็นว่าเราจะไปต่อ ไปดูว่ามันจะสุดตรงไหนเพราะทางตรงนี้ก็ไม่ได้รกดูแล้วน่าจะเป็นเส้นทางที่ชาวบ้านใช้กันประจำ  เมื่อพร้อมเราก็เดินทางต่อทางเป็นดินแข็งสลับทางโคลนนิดหน่อยจนมาเจอลำห้วย ผมข้ามมาได้กลางทางก็เห็นรถมอเตอร์ไซค์วิบากวิ่งสวนมา เป็นกลุ่มที่เราเจอที่หลังโรงเรียน ผมจอดรถหลบทางซ้ายกลางลำห้วย พี่โจรีบ ว.บอก2คันหลังให้หลบเพราะมีรถมอเตอร์ไซค์สวนมา เมื่อมอเตอร์ไซค์ทั้ง5คันไปหมดแล้วเราก็เดินทางต่อ มาได้แค่นิดเดียวก็เจอหมู่บ้าน  ผมบอกพี่โจว่าคุ้นๆ  ใช่เพราะมันเป็นบ้านพุระกำข้างโรงเรียนที่ครั้งก่อนผมเคยขับรถเข้ามาวนเล่นแล้วออกทางนี้ เราขับวนเข้าไปที่โรงเรียนและจอดกันหน้าโรงเรียนสักพักก่อนปรึกษากันว่าจะกลับทางไหน ทุกคนลงความเห็นว่ากลับทางฝายเพื่อไปถ่ายรูปเพราะขามายังไม่ได้ถ่ายรูปกันเลย โดยที่ในโรงเรียนชมรมที่มาบริจาคของก็มองพวกเราด้วยความสงสัยคงจะคิดว่ามันเล่นอะไรของมันนะ ขับรถวนไปวนมา

[พี่หนึ่ง 111]

ถ่ายรูปบนสะพานขากลับก่อนถึงด่าน ตชด.

[อาท Workkind]

แวะมาชมและ  ให้พี่หนึ่งอีกสักดอก ถ้ามีโอกาสต้องไปบ้างสักครั้งในชีวิต

ปล. ติดอยู่อย่างเดียวบอกตรงๆ วีซ่าจาก ผบ. แค่นั้น 

[แม็ค พัทยา MrMacSayHi]

มันน่านัก.......น่าไปจริงๆเลยคับพี่หนึ่ง เล่าเรื่องได้สนุกน่าติดตามเช่นเคยครับ 

[surut jantorn]

ป่ะ

[ซูกิ-เอ]

  ทั้งภาพประกอบและการเล่าเรื่องราว   

[ติงลี่..]

น่าไปเชียวครับ
แต่ช่วงนี้ .. เก็บเนื้อเก็บตัวครับ